Ιουλία Μπίμπα, η δασκαλίτσα του κατηχητικού που εκτελέστηκε "δια πελεκεως"

Εκτελέστηκε σαν σήμερα 26 Φεβρουαρίου  στηνΒιέννη, το 1943.
Ιουλία Μπίμπα, η δασκαλίτσα του κατηχητικού με την ατρόμητη καρδιά, αφού ανατίναξε το κτήριο της ΕΣΠΟ, μαζί με τους συντρόφους της της ΠΕΑΝ, συνελήφθη μετά από προδοσία, καταδικάστηκε σε θάνατο δια καρατομήσεως και μεταφέρθηκε στο εξωτερικό, καθώς στην Ελλάδα δεν υπήρχε γκιλοντίνα.

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 1942, μεσημέρι
Μια τρομερή έκρηξη ανατινάζει το κτίριο στη γωνία των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, όπου βρίσκεται το αρχηγείο της προδοτικής και φιλοναζιστικής ΕΣΠΟ.
Ένα σαμποτάζ στην καρδιά της κατακτημένης Αθήνας και το πρώτο μεγάλο σαμποτάζ σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη.

Κατέστρεψε το κτίριο, έβαλε τέλος στα βρόμικα σχέδια της ΕΣΠΟ και έθαψε κάτω από τα συντρίμμια 43 γερμανούς και 29 προδότες.
Τα ραδιόφωνα της Μόσχας, Λονδίνου και Καΐρου το εξύμνησαν.
Το οργάνωσε και το εκτέλεσε η αντιστασιακή οργάνωση ΠΕΑΝ.

Η Ιουλία Μπίμπα, καταγόμενη από την Σάμο, δεν ήταν δασκάλα σε κάποιο σχολείο, αλλά σε κατηχητικό της Αθήνας, όπου πήρε το προσωνύμιο "δασκαλίτσα".

Ήταν αυτή που μετέφερε τα εκρηκτικά, προκειμένου να ανατιναχθεί η έδρα της ΕΣΠΟ* από την ΠΕΑΝ** στην οποία συμμετείχε, στις 20 Σεπτεμβρίου του 1942.

Μετά από προδοσία συνελήφθη, βασανίστηκε φρικτά και καταδικάστηκε σε θάνατο "δια πελέκεως".

Επειδή στην Ελλάδα δεν υπήρχε λαιμητόμος, μεταφέρθηκε στην Βιέννη και αποκεφαλίστηκε τον Φεβρουάριο του 1943.

Η ίδια ανέφερε σε ένα από τα σημειώματα της από την φυλακή γιατί έλαβε μέρος στην αντίσταση:

"Μπορεί να μ’ έβαλαν στα αίματα κι εκείνα τα παλικάρια που κατέβασαν τη γερμανική σημαία απ’ την Ακρόπολη τον Μάιο του ’41. Δεν μάθαμε ακόμα τ’ όνομά τους. Ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Θυμάμαι ότι εκείνη τη μέρα, εκείνο το σούρουπο, ανέβηκα πάνω στου Φιλοπάππου και κοίταζα τον βράχο απέναντι. Κοίταζα τον Παρθενώνα και σκεφτόμουνα «Άραγε θα μπορέσω ποτέ να κάνω κι εγώ κάτι?"

Και έκανε...
Στις φωτογραφίες, η Ιουλία Μπίμπα, ένα χειρόγραφο σημείωμα της από τις φυλακές και το πιστοποιητικό θανάτου της.

* Η ΕΣΠΟ (Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση) ήταν μια εθνικοσοσιαλιστική και φασιστική οργάνωση δοσίλογων στην περίοδο της τριπλής Κατοχής. Υπέστη συντριπτικό πλήγμα από το σαμποτάζ της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ με την ανατίναξη των κεντρικών γραφείων της στην γωνία Γλάδστωνος και Πατησίων τον Σεπτέμβριο του 1942.

** Η ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων) ήταν μια αντιστασιακή οργάνωση την περίοδο της Κατοχής με λίγα μέλη η οποία έμεινε κυρίως γνωστή για το εντυπωσιακό πολύνεκρο σαμποτάζ στην ΕΣΠΟ.

Γιώργος Μπαλάνος 12/4/1944 - 18/2/2020

ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ

ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ

Ο Γιώργος Μπαλάνος ήταν ίσως ο πρώτος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία του φανταστικού, τα UFO και τα παραφυσικά φαινόμενα.

Έφυγε στο 18-2-2020 από τη ζωή ο συγγραφέας, αρθρογράφος και μεταφραστής βιβλίων επιστημονικής φαντασίας Γιώργος Μπαλάνος, σε ηλικία 76 ετών.

O Γιώργος Μπαλάνος ήταν ίσως ο πρώτος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία του φανταστικού, τα UFO, την εξωγήινη ζωή, τη θεοσοφία και τα παραφυσικά φαινόμενα. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Απριλίου 1944, σπούδασε μηχανολόγος και φυσικός αλλά δεν ολοκλήρωσε ποτέ παρότι είχε κερδίσει και υποτροφία στην Αμερική από το 'Ίδρυμα Fullbright, έγινε δάσκαλος αγγλικών, ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, διετέλεσε, επίσης, αντιπρόσωπος στην Ελλάδα της διεθνούς ερευνητικής οργάνωσης Aerial Phenomena Research Organization (APRO).

Διατέλεσε αρθρογράφος στον περιοδικό τύπο σε θέματα του Παράξενου, και ήταν συγγραφέας περίπου 30 βιβλίων έρευνας του Ανεξήγητου, Επιστημονικής Φαντασίας και Τρόμου. Το έργο του, οικολογίας για νέους και μεγάλους, «Λαμπερά Αγκάθια» έχει περιληφθεί στο Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Ε’ και ΣΤ’ τάξης Δημοτικού (ΟΕΒΔ), ενώ έχει μεταφράσει πάνω από 150 βιβλία φαντασίας, εσωτερικού, ηρωικής φαντασίας κ.λπ.

Αν και παλιότερα είχε συχνή παρουσία στην τηλεόραση, και με δική του τηλεοπτική εκπομπή, τα τελευταία χρόνια απείχε από τη δημοσιότητα.

Για τη μεταφραστική του δουλειά του απονεμήθηκε, το 1984, το βραβείο Κarell που δίνει κάθε χρόνο σ' έναν μεταφραστή από όλο τον κόσμο η World Science Fiction Association. «Όταν γεννήθηκα δεν υπέγραψα κανένα χαρτί», ήταν η γνωστότερη ρήση του.

Ο πρώτος και ο σημαντικότερος συγγραφέας του Χώρου του Αγνώστου στην Ελλάδα. Τιμής ένεκεν, θα αναφέρουμε μερικά στοιχεία, τα οποία θεωρούμε σημαντικό να γνωρίζουν οι αναγνώστες:

Γεννήθηκε στις 12 Απριλίου του 1944 στην Αθήνα (Πλάκα) και μεγάλωσε στο Παγκράτι.Πέρασε από κάμποσες ανώτερες και ανώτατες σχολές, χωρίς ουσιαστικά να τελειώσει καμία (Σιβιτανίδειος, Πάντειος) γιατί καμία δεν τη βρήκε αρκετά ενδιαφέρουσα), δεν χρησιμοποίησε την υποτροφία φυσικής από το Ίδρυμα Φουλμπράιτ, εργάστηκε για μερικά χρόνια ως φωτογράφος, πήρε κατά λάθος ένα δίπλωμα αγγλικής κι εργάστηκε για λίγα χρόνια ως καθηγητής ξένων γλωσσών, πριν τα εγκαταλείψει όλα για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την έρευνα και το γράψιμο.
Συγγραφέας–παρουσιαστής στην τηλεοπτική σειρά (1995) “Τα Αινίγματα της Ελλάδας”.Διεθνές βραβείο μετάφρασης έργων Επιστημονικής Φαντασίας “Κarel” (1984) από την World Science Fiction Association. (Το Όσκαρ αυτού του χώρου).

Τα έργα του:Εκατοντάδες άρθρα και διηγήματα σε περιοδικά κι εφημερίδες. Δεκάδες συνεντεύξεις σε τηλεόραση κι εφημερίδες. Πολλές διαλέξεις σε συλλόγους, σεμινάρια κ.λπ.Συγγραφέας πολλών (και από τα σημαντικότερα) βιβλίων Έρευνας του Αγνώστου, πολλά από τα οποία έχουν γίνει μπεστ-σέλερ, αλλά και αρκετών άλλων υπό έκδοση.
Συγγραφέας αρκετών βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και φανταστικού, αλλά και άλλων υπό έκδοση.Μεταφραστής περισσότερων από εκατό (100) βιβλίων έρευνας του αγνώστου, επιστημονικής και ηρωικής φαντασίας, τρόμου κ.λπ., αλλά και αρκετών άλλων υπό έκδοση.Αποφεύγει να μιλά για τον εαυτό του, καθώς και τις δημόσιες εμφανίσεις. Πιστεύει ότι τα βιβλία του μιλούν καλύτερα γι’ αυτόν. Παρ' όλα αυτά, προτείνουμε να διαβάσετε μια μικρή αυτοβιογραφία του που ακολουθεί:

Μικρή Αυτοβιογραφία (2)

"Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, γεννήθηκα την περασμένη χιλιετία στην Αθήνα και μάλιστα ακριβώς μόλις λίγα μέτρα από τη βάση του βράχου κάτω από την Ακρόπολη, στην Πλάκα. Δεν είναι απόλυτα διαπιστωμένο ότι για εκεί με προόριζε ο πελαργός, επειδή μόλις συνειδητοποίησα ότι σκόπευε να με αφήσει κάπου στην Αθήνα τον δάγκωσα άγρια στο πόδι – και σίγουρα θα ήταν κουτσός μέχρι σήμερα, αν δεν τύχαινε να μην έχω ακόμη δόντια τότε, λόγω ηλικίας. Τώρα έχω, μέχρι να τα χάσω πάλι λόγω ηλικίας.Όπως και ’να χει, γεννήθηκα εντελώς απρόθυμα –γκρινιάζοντας, γρυλίζοντας και μουρμουρίζοντας– συνήθειες που τις έχω ακόμη.
Την αρχαία εκείνη εποχή που συνέβη το παραπάνω δραματικό επεισόδιο με τον πελαργό, η Αθήνα ήταν ακόμη υπό γερμανική κατοχή – οι Γερμανοί κατακτητές είχαν τραβήξει πολλά κατά τη διαμονή τους στη χώρα μας, αλλά άντεχαν ακόμη. Μετά –αν και δεν το ανακοίνωσε η τηλεόραση γιατί, ευτυχώς, δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη– έμαθαν τι είχε φέρει ο πελαργός και, πλέον, δεν άντεξαν άλλο. Έφυγαν άρον-άρον από την Ελλάδα. Μπορεί, μάλιστα, και να πρόλαβαν και τον πελαργό, που απομακρυνόταν κούτσα-κούτσα και δεν μπορούσε να πετάξει γρήγορα…
Μετά μεγάλωσα. Μεταξύ άλλων κακών συνηθειών, έμαθα και να διαβάζω.Μην έχοντας αρκετά χρήματα για να συχνάζω σε νυχτερινά κέντρα και μεζεδάδικα, άρχισα να συχνάζω σε βιβλιοθήκες. Εκεί, δυστυχώς, δεν μπορούσα να τσιμπώ τις κοπέλες που τυχόν βρίσκονταν στο χώρο –επειδή στις βιβλιοθήκες επιβάλλεται η σιωπή, και οι κοπέλες θα τσίριζαν. Έτσι, αναγκαστικά, άρχισα να διαβάζω τα βιβλία.Πάντως, μόλις κατάλαβα ότι μεγάλωσα, άρχισα να γκρινιάζω, να γρυλίζω και να μουρμουρίζω – σας είπα: μου είχε γίνει συνήθεια, την οποία και διατηρώ ακόμη.
Δεν είχα καλά-καλά μεγαλώσει, κι εξαιτίας των κακών συνηθειών που είχα αποκτήσει με το διάβασμα, άρχισα να γράφω.Και κάποιοι από σας να με διαβάζετε– και μια νέα λαμπρή σελίδα άνοιξε στην Ιστορία…
Η σειρά σας τώρα να αρχίσετε να γκρινιάζετε, να γρυλίζετε και να μουρμουρίζετε.Μην το κάνετε, γιατί, σίγουρα, όλα αυτά θα γραφτούν κάποτε με χρυσά γράμματα στην Ιστορία.Τέλος πάντων, μπορεί κι επίχρυσα–– ή και με μαρκαδόρο στις τουαλέτες της."