Ίσως....
Μια Ταοϊστική ιστορία μιλάει για έναν γέρο αγρότη που δούλευε στα χωράφια του πολλά χρόνια. Μια μέρα, το άλογό του τό ΄σκασε. Όταν το έμαθαν οι γείτονες, πήγαν να τον επισκεφτούν για να του συμπαρασταθούν.
«Τι ατυχία...» είπαν με συμπάθεια.
«Ίσως...» απάντησε ο αγρότης.
Την επόμενη μέρα, το άλογο επέστρεψε, φέρνοντας μαζί του 3 ακόμα άγρια άλογα.
«Τι μεγάλη τύχη!» θαύμασαν οι γείτονες.
«Ίσως...» απάντησε ο αγρότης.
Την επόμενη μέρα, ο γιός του αγρότη προσπάθησε να καβαλήσει ένα από τα άγρια άλογα. Μα έπεσε και έσπασε το πόδι του. Γι άλλη μια φορά οι γείτονες ήρθαν να συμπαρασταθούν.
«Τι ατυχία...» είπαν και πάλι με συμπάθεια.
«Ίσως...» απάντησε ο αγρότης.
Την επόμενη μέρα, στρατιωτικοί ήρθαν στο χωριό και επιστράτευσαν όλους τους νέους, εκτός από τον γιό του αγρότη, επειδή είχε σπασμένο πόδι.
«Τι καλή τύχη!» θαύμασαν οι γείτονες.
«Ίσως...» απάντησε ο αγρότης...
Όχι άλλες ερωτήσεις
Ένας ψυχίατρος, συνάντησε έναν δάσκαλο Ζεν σε κάποιο κοινωνικό γεγονός. Έτσι, είχε την ευκαιρία να τον ρωτήσει κάτι που καιρό τον απασχολούσε.
«Πως ακριβώς βοηθάς τους ανθρώπους;» τον ρώτησε.
«Με το να τους φτάνω εκεί που δεν έχουν να κάνουν άλλες ερωτήσεις» απάντησε ο δάσκαλος.
Θα περάσει...
Ένας μαθητής πήγε στον δάσκαλό του και του είπε «δάσκαλε, ο διαλογισμός μου είναι απαίσιος! Μου αποσπάται συνέχεια η προσοχή, τα πόδια μου πονάνε και συχνά με παίρνει ο ύπνος! Είναι απαίσιος!»
«Θα περάσει» απάντησε ήρεμα ο δάσκαλος.
Περνάει λίγο ο καιρός και ο ίδιος μαθητής λέει στον δάσκαλό του «δάσκαλε, ο διαλογισμός μου τελικά είναι υπέροχος! Τόσο συνειδητός, γαλήνιος και ζωντανός! Υπέροχος!»
«Θα περάσει» του ξαναλέει ο δάσκαλος ήρεμα...
Δεν χωράει άλλο!
Ένας πολυμαθής καθηγητής πανεπιστημίου, θέλοντας να μάθει περισσότερα για την φιλοσοφία του Ζεν πήγε να συναντήσει τον διδάσκαλο Ναν-ίν. Ο διδάσκαλος τον καλωσόρισε και του προσέφερε τσάι. Καθώς ο διδάσκαλος σερβίριζε τσάι, ο καθηγητής μιλούσε για το Ζεν, χωρίς να σταματά καθόλου. Ο διδάσκαλος έβαζε τσάι στην κούπα του καθηγητή, και ακόμα κι όταν ξεχείλισε, συνέχιζε να βάζει τσάι. Ο καθηγητής παρακολουθούσε τον διδάσκαλο καθώς μιλούσε, μέχρι που δεν άντεξε άλλο και τον ρώτησε "μα, δεν το βλέπετε ότι έχει ξεχειλίσει;! Δεν χωράει άλλο τσάι!". "Ακριβώς", είπε ήρεμα ο Ναν-ίν. "Όπως το φλυτζάνι, κι ο νους σας ξεχειλίζει με τις θεωρίες και τις απόψεις σας. Πώς να σας διδάξω Ζεν αν δεν τον αδειάσετε πρώτα; Δεν χωράει άλλο!"
Ο παράδεισος
Δύο άνθρωποι είχαν χαθεί μέσα στην έρημο για μέρες και κινδύνευαν να πεθάνουν από την δίψα και την ασιτία. Κάποια στιγμή όμως, βρέθηκαν μπροστά σ' έναν ψηλό τοίχο. Πίσω από τον τοίχο έρχονταν ήχοι νερού που κυλά, πουλιών να τραγουδούν και πάνω από τον τοίχο ξεπρόβαλαν κλωνάρια δέντρων, φορτωμένα με καρπούς.
Ο ένας κατάφερε με δυσκολία να σκαρφαλώσει και να περάσει πάνω από τον τοίχο, μέσα στον κήπο.
Ο άλλος, έκανε μεταβολή και ξαναμπήκε στην έρημο, ψάχνοντας γι άλλους χαμένους ταξιδιώτες, για να τους βοηθήσει να βρουν τον δρόμο τους στον κήπο.
Ποίος και Τι είσαι;
Ένας Αυτοκράτορας, αφοσιωμένος Βουδιστής, κάλεσε έναν φημισμένο Δάσκαλο Ζεν στο παλάτι του, για να του θέσει μερικές ερωτήσεις σχετικά με τον Βουδισμό.
«Ποιά είναι η ανώτατη αλήθεια του Βουδισμού;» Ρώτησε ο Αυτοκράτορας
«Η απόλυτη κενότητα... και ούτε ίχνος αγιοσύνης» απάντησε ο Δάσκαλος
«Εάν δεν υπάρχει αγιότητα» απόρησε ο Αυτοκράτορας «τότε εσύ ποιός και τι είσαι;»
«Δεν ξέρω» απάντησε γαλήνια ο Δάσκαλος...
Η προσευχή
Ένας προσκυνητής καθόταν στην άκρη του δρόμου κι προσευχόταν. Καθώς βρισκόταν εκεί, παρατηρούσε όλους τους άπορους, τους άρρωστους, τους ανάπηρους που τον προσπερνούσαν. Λυπημένος, απευθύνθηκε στον Θεό λέγοντας: «Θεέ μου, πως γίνεται ένας τόσο ευσπλαχνικός Πατέρας να βλέπει όλον αυτό τον πόνο και να μην κάνει τίποτα;» και μετά από σιγή, ο Θεός απάντησε: «Εγώ έκανα κάτι! Δημιούργησα εσένα!»
Εγωισμός
Υπήρχε πριν από αιώνες ένας σπουδαίος Υπουργός και Αξιωματούχος της Κίνας. Όμως, παρά την φήμη, τα πλούτη και την δύναμή του στην εξουσία, έτρεφε βαθύ σεβασμό στον πνευματικό του δάσκαλο, που επισκεπτότανε συχνά και στον οποίο πάντα συμπεριφερότανε με ευγένεια και ταπεινότητα.
Σε μια από τις επισκέψεις του, ρώτησε τον δάσκαλό του «σεβασμιότατε, τι είναι ο εγωισμός κατά την γνώμη σου;»
Αμέσως ο δάσκαλος κοκκίνισε από θυμό και είπε άγρια στον μαθητή του «τι ανόητη ερώτηση είναι αυτή;;!»
Ο Υπουργός αμέσως πετάχτηκε πάνω ξαφνιασμένος από την αντίδραση του δασκάλου του και φανερά εκνευρισμένος, έτοιμος να βάλει τις φωνές στον δάσκαλο.
Τότε ο δάσκαλος τον πρόλαβε χαμογελώντας ήρεμα και του είπε «ΑΥΤΟ, εξοχότατε, είναι εγωισμός».
Ο φωτισμένος
Μια μέρα ο δάσκαλος ανάγγειλε ότι ένας νεαρός μονάχος έφτασε μια προχωρημένη κατάσταση διαφώτισης. Τα νέα προκάλεσαν κάποια αναταραχή. Κάποιοι μονάχοι πήγαν να δουν το νεαρό μονάχο.
«Ακούσαμε ότι είσαι φωτισμένος. Είναι αλήθεια;» τον ρώτησαν.
«Είναι» τους απάντησε.
«Και πως νιώθεις;»
«Πιο δυστυχισμένος από ποτέ» είπε ο μονάχος.
Η σημαντικότερη διδασκαλία
Ένας μεγάλος δάσκαλος του Ζεν είπε ότι η μέγιστη διδασκαλία ήταν η ακόλουθη: «Ο Βούδας είναι το δικό σας μυαλό.»
Έτσι εντυπωσιασμένος από το πόσο βαθιά αυτή η ιδέα ήταν, ένας μοναχός αποφάσισε να αφήσει το μοναστήρι και πήγε στο δασός για να διαλογιστεί σε αυτή την διδασκαλία. Πέρασε 20 έτη ως ερημίτης, να εξετάζει τη μεγάλη διδασκαλία. Μια ημέρα συνάντησε έναν άλλο μοναχό που ταξίδευε στο δάσος. Ο ερημίτης μοναχός έμαθε ότι ο ταξιδιώτης επίσης είχε μελετήσει κάτω από τον ίδιο δάσκαλο Ζεν, οπότε πήγε και τον ρώτησε: «Παρακαλώ, μου λέτε τι ξέρετε για τη μέγιστη διδασκαλία του δασκάλου;» Τα μάτια του ταξιδιώτη φωτίστηκαν και είπε, «A, ο δάσκαλος ήταν σαφής. Είπε ότι η μέγιστη διδασκαλία του είναι ότι: ‘Ο Βούδας δεν είναι το δικό σας μυαλό’»
Ευημερία
Ένας πλούσιος ζήτησε από έναν δάσκαλο Ζεν να του γράψει κάτι που θα μπορούσε να ενδυναμώσει την ευημερία της οικογένειάς του για τα επόμενα έτη. Θα μπορούσε να ήταν κάτι που η οικογένεια θα μπορούσε να εκτιμήσει για γενεές. Σε ένα μεγάλο κομμάτι του χαρτί, ο δάσκαλος έγραψε: «Πατέρας απεβίωσε, γιος απεβίωσε, εγγονός απεβίωσε.»
Το πλούσιο άτομο έξω φρένων όταν είδε την εργασία του δάσκαλου. «Σας ζήτησα να γράψω κάτι που θα μπορούσε να φέρει την ευτυχία και την ευημερία στην οικογένειά μου. Γιατί μου δίνετε κάτι τόσο καταθλιπτικό όπως αυτό;»
«Εάν πέθαινε ο γιος σας ενώπιον σας» ο κύριος που απάτησε, «αυτό θα έφερνε την αφόρητη θλίψη στην οικογένειά σας. Εάν πέθαινε ο εγγονός σας ενώπιον του γιου σας, αυτό επίσης θα έφερνε τη μεγάλη θλίψη. Εάν η οικογένειά σας, γενεά μετά από την γενεά, εξαφανίζεται με την σειρά που έχω περιγράψει, θα είναι η φυσική πορεία της ζωής. Αυτό είναι αληθινή ευτυχία και ευημερία.»
Ήχοι της σιωπής
Τέσσερις μοναχοί αποφάσισαν να διαλογιστούν σιωπηλά χωρίς ομιλία για δύο εβδομάδες. Από το σούρουπο την πρώτη ημέρα, το κερί άρχισε να τρέμει και έσβησε έπειτα. Ο πρώτος μοναχός είπε, «Ω, όχι! Το κερί έσβησε.» Ο δεύτερος μοναχός είπε, «δεν είπαμε να μην μιλήσουμε;» Ο τρίτος μοναχός τότε είπε, «γιατί έπρεπε εσείς οι δύο να διαταράξετε την σιωπή;» Ο τέταρτος μοναχός γέλασε και είπε, «Χααα! Είμαι ο μοναδικός που δεν μίλησε!» (π.σ.: Αυτό θα μπορούσε να είναι και ανέκδοτο... :P )
, Music heaven
http://buddhism.kalachakranet.org/resources/zen_stories.html
http://www-usr.rider.edu/~suler/zenstory/zenstory.html
http://www.101zenstories.com/
http://spiritualinquiry.com/zen-stories/
http://goto.bilkent.edu.tr/gunes/ZEN/zenstories.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου