Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική

Η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική για 4000 χρόνια αποτελούσε ένα πλήρες ιατρικό σύστημα, με δικούς του διαγνωστικούς κανόνες και θεραπευτικές τεχνικές. Αν και οι γνώσεις που αποκτήθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια, ερμηνεύουν επαρκώς το νευροφυσιολογικό υπόστρωμα της δράσης του Βελονισμού, τουλάχιστον όσον αφορά τον οξύ και χρόνιο πόνο, η αποτελεσματικότητα του σε ένα πλήθος άλλων παθήσεων, δυσίατων για τη σύγχρονη ιατρική, αποτελεί πρόκληση για τους γιατρούς βελονιστές και κίνητρο για περαιτέρω έρευνα , η οποία και πραγματοποιείται σε μεγάλα εργαστήρια πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Έως ότου η σύγχρονη επιστήμη καταφέρει να αποκωδικοποιήσει πλήρως τους μηχανισμούς που αφορούν τη δράση του βελονισμού, οι βασικές αρχές της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής θα συνεχίσουν να ασκούν ξεχωριστή γοητεία και θα αποτελούν το θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο θα στηρίζεται ο γιατρός βελονιστής, προκειμένου να θεραπεύσει απλά, καθημερινά, αλλά πολλές φορές δυσεπίλυτα με τη σύγχρονη ιατρική γνώση, προβλήματα.

Σύμφωνα με την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, η υγεία είναι αποτέλεσμα αρμονικής ισορροπίας των δύο αντίθετων και συνάμα συμπληρωματικών δυνάμεων του Γιν και του Γιανγκ. Το Γιν σε άμεση μετάφραση χαρακτηρίζεται ως “η σκοτεινή πλευρά του βουνού” και αντιπροσωπεύει ανάλογες έννοιες και καταστάσεις όπως το κρύο, το γαλήνιο, το παθητικό, το εσωτερικό, το κατώτερο, το σκοτάδι, το αδρανές, την γη. Το Γιανγκ σε άμεση μετάφραση χαρακτηρίζεται ως “η φωτεινή πλευρά του βουνού” και αντιπροσωπεύει ανάλογες έννοιες και καταστάσεις όπως το θερμό, το ανήσυχο, το ενεργητικό, το εξωτερικό, το ανώτερο, το φως, το δραστήριο, τον ουρανό. Το Γιν και το Γιανγκ αποτελούν τις δύο αντίθετες και συνάμα αλληλοεξαρτημένες μορφές της ζωτικής ενέργειας Τσι, οι οποίες συγκροτούν όλα τα φαινόμενα, τα όντα και τα πράγματα του φυσικού κόσμου. Οι δυνάμεις αυτές βρίσκονται σε διαρκή αλληλοεξάρτηση και αλληλοεπίδραση, μεταμορφώνονται, αναπαράγονται και ισορροπούν, δίδοντας ώθηση στη δημιουργία και εξέλιξη των πάντων. Κάθε όργανο στο ανθρώπινο σώμα έχει ένα στοιχείο Γιν και ένα στοιχείο Γιανγκ, αν και στο σύνολό του το όργανο μπορεί να είναι Γιν, ενώ κάποιο άλλο να είναι Γιανγκ. Η αρμονική ισορροπία του Γιν και του Γιανγκ εξασφαλίζει την υγεία.

Δεύτερο βασικό δόγμα της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής αποτελεί η “θεωρία των πέντε στοιχείων” ή “θεωρία των πέντε φάσεων”. Σύμφωνα με αυτήν, τα πέντε βασικά συστατικά του υλικού κόσμου είναι το νερό, η φωτιά, το ξύλο, το μέταλλο και η γή. Τα στοιχεία αυτά, έχουν ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά και βρίσκονται σε αδιάκοπη μεταβολή, αλληλοεξάρτηση και αλληλοεπίδραση. Κάθε τι στο περιβάλλον αλλά και στον ανθρώπινο οργανισμό, σχετίζεται αποκλειστικά με ένα από τα παραπάνω πέντε στοιχεία. Για παράδειγμα το στοιχείο “ξύλο” χαρακτηρίζει τη βλάστηση, την τάση για επέκταση, την τρυφερότητα, την απαλότητα και την αρμονία. Έτσι, οτιδήποτε στον ανθρώπινο οργανισμό και στο περιβάλλον παρουσιάζει αυτά τα χαρακτηριστικά, μπορεί να θεωρηθεί ότι ανήκει στο στοιχείο “ξύλο”. Με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούμε να διακρίνουμε τις πέντε γεύσεις, τα πέντε συναισθήματα, τις πέντε εποχές, τις πέντε διευθύνσεις, τα πέντε όργανα, τα πέντε σπλάγχνα, οπότε και προκύπτουν οι παρακάτω αντιστοιχίες:

Στο στοιχείο Νερό ανήκουν το αλμυρό, το μαύρο, το κρύο, ο βορράς, ο χειμώνας, ο νεφρός, η μήτρα, το αφτί, τα οστά και ο φόβος
Στο στοιχείο Φωτιά ανήκουν το πικρό, το κόκκινο, η ζέστη, ο νότος, το καλοκαίρι, η καρδιά, το λεπτό έντερο, η γλώσσα, τα αγγεία και η χαρά.
Στο στοιχείο Ξύλο ανήκουν το ξινό, το πράσινο, ο υγρός αέρας, η ανατολή, η άνοιξη, το ήπαρ, η χοληδόχος κύστη, το μάτι, οι τένοντες και ο θυμός.
Στο στοιχείο Μέταλλο ανήκουν το καυτερό, το άσπρο, η ξηρασία, η δύση, το φθινόπωρο, ο πνεύμονας, το παχύ έντερο, η μύτη, το δέρμα και οι τρίχες και η μελαγχολία.
Στο στοιχείο Γη ανήκουν το γλυκό, το κίτρινο, η υγρασία, το κέντρο, το τέλος του καλοκαιριού, ο σπλήνας, το στομάχι, το στόμα, οι μύες και ο σκεπτικισμός.

Τα πέντε στοιχεία βρίσκονται σε έναν αδιάκοπο κύκλο συνεχούς δημιουργίας και καταστροφής. Το ξύλο με την καύση του δημιουργεί τη φωτιά, η φωτιά με τις στάχτες της δημιουργεί τη γη, η γη με τα ορυκτά της δημιουργεί το μέταλλο, το μέταλλο καθώς λιώνει δημιουργεί το νερό και το νερό ως βασικό συστατικό δημιουργεί το ξύλο. Ταυτόχρονα όμως το μέταλλο καταστρέφει το ξύλο, το ξύλο καταστρέφει τη γη, αφού εισχωρεί σε αυτήν και τη διαπερνά, η γη ελέγχει και περιορίζει το νερό, το νερό σβήνει τη φωτιά και η φωτιά λιώνει το μέταλλο. Όταν ένα όργανο (και επομένως το αντίστοιχο στοιχείο) νοσεί , λόγω της εξαρτημένης σχέσης των πέντε στοιχείων, και τα υπόλοιπα όργανα πάσχουν. Έτσι εξηγείται η εμφάνιση συμπτωμάτων από διαφορετικά συστήματα κατά τη διαδρομή μιας ασθένειας.

Η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική θεωρεί το ανθρώπινο σώμα σαν ένα ενεργειακό σύστημα στο οποίο διάφορες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, προκειμένου να δημιουργήσουν τον οργανισμό. Αυτές οι βασικές ουσίες είναι η ζωτική ενέργεια (Τσι – Qi), η ιδιοσυστασία (Τινγκ – Jing), το αίμα και τα σωματικά υγρά (Jin Ye).

Η ζωτική ενέργεια Τσι (Qi ή Chi), δημιουργείται από τον συνδυασμό της λήψης και πέψης της τροφής μέσω του Στομάχου και του Σπλήνα και του αέρα που εισέρχεται στον οργανισμό μέσω των Πνευμόνων. Η ζωτική ενέργεια, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο διεκπεραιώνει όλες τις λειτουργίες (υλικές, πνευματικές) του ανθρώπου. Είναι η πηγή της ανθρώπινης δραστηριότητας και κίνησης, προστατεύει από τις ασθένειες και διατηρεί το σώμα θερμό. Διαρκώς κινείται και μεταβάλλεται, μέσα στο πολύπλοκο δίκτυο των Μεσημβρινών. Οποιαδήποτε ανεπάρκεια του Τσι ή διαταραχή στην ομαλή ροή του, προκαλεί τη νόσο.

Το Τινγκ (Jing), που με κίνδυνο να αλλοιωθεί η πραγματική του έννοια, μπορεί να ερμηνευθεί ως ιδιοσυστασία (essence), μεταβιβάζεται στο άτομο κατά τη γέννησή του, συντηρείται στους Νεφρούς και επιτρέπει την ανάπτυξη από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή και από εκεί στα γηρατειά. Ελέγχει την ανάπτυξη, την αναπαραγωγή, την εξέλιξη και προστατεύει μαζί με τη Ζωτική Ενέργεια (Qi) τον οργανισμό από τους εξωγενείς βλαπτικούς παράγοντες. Αναπτυξιακές διαταραχές όπως οι μαθησιακές δυσλειτουργίες και οι φυσικές μειονεξίες των παιδιών και παθήσεις όπως η στείρωση, η άνοια, οι αλλεργίες, αποδίδονται σε ανεπάρκεια του Τινγκ.

Το Αίμα στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική έχει διαφορετική έννοια από τη σύγχρονη Ιατρική. Είναι το υγρό που τρέφει και υγραίνει το σώμα. Επίσης φιλοξενεί το πνεύμα (Σεν – Shen) και συμβάλλει στην ανάπτυξη της καθαρής και σταθερής σκέψης. Η παραγωγή του Αίματος είναι εξαρτημένη από το Ήπαρ, τους Νεφρούς και τον Μυελό των Οστών. Η ανεπάρκεια του αίματος τυπικά εκδηλώνεται με ωχρότητα, ξηρότητα του δέρματος, και ζάλη. Η λίμναση του αίματος προκαλεί οξύ και έντονο πόνο, ενώ τέλος η θερμότητα στο αίμα εκδηλώνεται με αιμορραγίες όπως μητρορραγία και ρινορραγία.

Τα Σωματικά Υγρά (Jin Ye) είναι τα οργανικά υγρά που κατά την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική επαλείφουν και υγραίνουν, μαζί με το Αίμα, το σώμα. Θεωρείται ότι τρέφουν το δέρμα, τους μύες, τις τρίχες, τις αρθρώσεις, τη σπονδυλική στήλη και το νωτιαίο μυελό. Ανεπάρκεια στα σωματικά υγρά μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορες μορφές αφυδάτωσης, όπως ξηροδερμία και δυσκοιλιότητα.

Τα εσωτερικά όργανα στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική δεν αντιπροσωπεύουν ανατομικές δομές όπως τις αντιλαμβανόμαστε στη σύγχρονη ιατρική, ούτε σχετίζονται απόλυτα με τις γνωστές φυσιολογικές λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού. Διακρίνονται στα συμπαγή όργανα (Zang) και στα κοίλα σπλάγχνα (Fu). Στα συμπαγή όργανα περιλαμβάνονται ο Σπλήνας, η Καρδιά, οι Πνεύμονες, το Ήπαρ, οι Νεφροί και το Περικάρδιο. Είναι Γιν στη φύση τους, βρίσκονται σε βαθύτερα επίπεδα του ανθρώπινου σώματος και συμβάλλουν στην παραγωγή, την διατήρηση και τη ρύθμιση της λειτουργίας των Ζωτικών Ουσιών. Για παράδειγμα η Καρδιά ωθεί το Αίμα, ο Νεφρός αποθηκεύει το Τινγκ (Jing) και ο Πνεύμονας κυβερνά το Τσι. Κάθε συμπαγές όργανο συνδέεται με ένα κοίλο σπλάγχνο (Fu). Tα σπλάχνα κατά την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική είναι Γιανγκ, βρίσκονται σε επιφανειακά επίπεδα του ανθρώπινου σώματος και θεωρείται ότι συμβάλλουν στην παραλαβή, το διαχωρισμό, την κατανομή και την έκκριση των Ζωτικών Ουσιών. Σε αυτά ανήκουν το Λεπτό Έντερο, το Παχύ Έντερο, η Χοληδόχος Κύστη, η Ουροδόχος Κύστη, το Στομάχι και ο Τριπλός Θερμαστής.

Οι Μεσημβρινοί αποτελούν τα ενεργειακά κανάλια μέσα στα οποία ρέει η Ζωτική Ενέργεια (Τσι), το Αίμα και τα Σωματικά Υγρά. Διακρίνονται στους Πρωτεύοντες και τους Δευτερεύοντες Μεσημβρινούς.

Οι Πρωτεύοντες Μεσημβρινοί είναι τα δώδεκα ενεργειακά κανάλια μέσα στα οποία ρέει η Ζωτική Ενέργεια (Τσι – Qi). Κάθε ένας από αυτούς, ξεκινά από συγκεκριμένο όργανο (Zhang) ή σπλάγχνο (Fu), από το οποίο παίρνει και την ονομασία του (πχ Πρωτεύων Μεσημβρινός του Ήπατος). Κατά τη διαδρομή τους, έρχονται σε επαφή με το δέρμα, όπου και βρίσκονται τα σημεία βελονισμού. Κάθε Πρωτεύοντας Μεσημβρινός, συνάπτεται στη διαδρομή του με έναν άλλο Πρωτεύοντα Μεσημβρινό, ενώ συμπλέκεται και με τους Δευτερεύοντες Μεσημβρινούς, σχηματίζοντας ένα κλειστό ενεργειακό κύκλωμα, μέσα στο οποίο κυκλοφορεί η Ζωτική Ενέργεια.

Οι Δευτερεύοντες Μεσημβρινοί είναι ενεργειακά κανάλια που δεν ξεκινούν από συγκεκριμένο όργανο ή σπλάγχνο, αλλά αρδεύουν το χώρο μεταξύ των Πρωτευόντων Μεσημβρινών. Στο σύνολό τους είναι 56 και κατανέμονται ως εξής: οκτώ Παράδοξοι, δώδεκα Διακεκριμένοι, δώδεκα Τενοντομυϊκοί, και δεκαπέντε Αγγεία Λουό. Με εξαίρεση τους Παράδοξους, κανένας από τους Δευτερεύοντες Μεσημβρινούς δεν έχει ιδιαίτερο όνομα, αλλά παίρνουν το όνομά τους από τον Πρωτεύοντα Μεσημβρινό του οποίου αποτελούν εξαρτήματα. Επίσης, κανένας τους δεν διαθέτει ξεχωριστά σημεία βελονισμού, με εξαίρεση τους δύο Παράδοξους Μεσημβρινούς Ρεν Μάι (Ren Meridian) και Ντου Μάι (Du Meridian).

Οι οκτώ Παράδοξοι Μεσημβρινοί αφενός αρδεύουν το χώρο μεταξύ των Πρωτευόντων Μεσημβρινών, αφετέρου μεταφέρουν την Προγονική Ενέργεια από τους Νεφρούς, στα υπόλοιπα όργανα. Είναι οι εξής: Ρεν ή Αγγείο Σύλληψης (Ren), Ντου ή Κυβερνητικό Αγγείο (Du), Τσονγκ (Chong), Ντάι (Dai), Γιανγκ Τσιάο (Yangqiao), Γιν Τσιάο (Yinqiao), Γιανγκ Γουέι (Yangwei) και Γιν Γουέι (Yinwei). Δεν διαθέτουν σημεία βελονισμού, με εξαίρεση τον Ρεν και Ντου.

Οι δώδεκα Διακεκριμένοι Μεσημβρινοί έχουν σκοπό τη μεταφορά της αμυντικής ενέργειας από τους Τενοντομυϊκούς Μεσημβρινούς στο εσωτερικό του σώματος. Πορεύονται σε ζεύγη ακολουθώντας τους αντίστοιχους Πρωτεύοντες Μεσημβρινούς, από τους οποίους παίρνουν και την ονομασία τους. Εξορμούν από τα αρχαία σημεία Χε και καταλήγουν στο πρόσωπο και την κεφαλή.

Οι δώδεκα Τενοντομυϊκοί Μεσημβρινοί έχουν σκοπό τη μεταφορά της αμυντικής ενέργειας στα επιφανειακά στρώματα του σώματος. Είναι δώδεκα στον αριθμό και πορεύονται ακολουθώντας τους αντίστοιχους Πρωτεύοντες Μεσημβρινούς, από τους οποίους παίρνουν και την ονομασία τους. Εξορμούν από τα αρχαία σημεία Τζινγκ, οδεύουν πάντα επιπολής και ανά τρεις ενώνονται σε κάποιο σημείο της διαδρομής τους.

Τα αγγεία Λουό ανήκουν επίσης στους Δευτερεύοντες Μεσημβρινούς και ο ρόλος τους είναι η ρύθμιση της ενεργειακής κυκλοφορίας μεταξύ των Πρωτευόντων Μεσημβρινών. Διακρίνονται στα δώδεκα αγγεία Λουό των Πρωτευόντων Μεσημβρινών, στα δύο των Παραδόξων Μεσημβρινών Ντου και Ρεν και στο Μεγάλο Αγγείο Λουό του Σπλήνα. Εξορμούν από το σημείο Λουό ενός Πρωτεύοντα Μεσημβρινού και καταλήγουν στον συζευγμένο του Μεσημβρινό, μεταφέροντας την περίσσεια της ενέργειας.

Το πολύπλοκο αυτό δίκτυο των ενεργειακών καναλιών έχει ένα και μοναδικό σκοπό: την απρόσκοπτη κυκλοφορία της Ενέργειας Τσι σε όλον τον οργανισμό. Οποιαδήποτε παρεμπόδιση της ομαλής ροής της Ζωτικής Ενέργειας Τσι θα οδηγήσει στην εκδήλωση της ασθένειας. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί είτε από την επίδραση κάποιου εξωγενούς βλαπτικού παράγοντα ή από δυσλειτουργία κάποιου εσωτερικού οργάνου.

Οι παράγοντες που μπορούν να διατάξουν την ενεργειακή ισορροπία του οργανισμού και να οδηγήσουν στην εκδήλωση της νόσου, ανήκουν σε τρεις κατηγορίες:

Ενδογενείς βλαπτικοί παράγοντες: Πέντε συναισθήματα που παρουσιάζουν αντιστοιχία με τη θεωρία των πέντε στοιχείων, όταν βρίσκονται σε περίσσεια ή ανεπάρκεια, είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε ασθένεια τον οργανισμό. Τα συναισθήματα αυτά και το στοιχείο της θεωρίας των πέντε φάσεων στο οποίο αντιστοιχούν είναι: ο θυμός (ξύλο), η χαρά (φωτιά), η σκέψη (γη), η μελαγχολία (μέταλλο) και ο φόβος (νερό). Αν και αυτά τα συναισθήματα αποτελούν φυσιολογικές αντιδράσεις της καθημερινής ζωής, είναι δυνατό να προκαλέσουν νόσο όταν είναι έντονα και διαρκούν πολύ ή όταν δεν εκφράζονται για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Εξωγενείς βλαπτικοί παράγοντες: Σύμφωνα με την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, πέντε κλιματολογικοί παράγοντες, που βρίσκονται σε αντιστοιχία με τη θεωρία των πέντε στοιχείων, μπορούν να οδηγήσουν στην ασθένεια, αλλά και συγχρόνως να βοηθήσουν στην ερμηνεία των συμπτωμάτων του ασθενή. Οι παράγοντες αυτοί και το στοιχείο της θεωρίας των πέντε φάσεων στο οποίο αντιστοιχούν είναι: η ζέστη (φωτιά), το κρύο (νερό), η υγρασία (γη), η ξηρασία (μέταλλο) και ο άνεμος (ξύλο). Οι εξωγενείς βλαπτικοί παράγοντες, θεωρείται ότι εισέρχονται στον οργανισμό από το περιβάλλον, κατά τη διάρκεια απότομων μεταβολών της θερμοκρασίας ή κατά την αλλαγή των εποχών. Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλλουν και να μεταβάλλονται, ενώ είναι δυνατό, διαφορετικοί κλιματολογικοί παράγοντες να ενέχονται στην παθογένεση μιας νόσου.

Διάφορα αίτια: Σε αυτά περιλαμβάνονται η άσκηση, η εργασία, η διατροφή, η σεξουαλική δραστηριότητα και το τραύμα. Η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική θεωρεί ότι οι παράγοντες τούτοι μπορούν να επηρεάσουν έντονα το ανθρώπινο σώμα. Έτσι η υπερβολική σωματική άσκηση μπορεί να εξαντλήσει το Τσι, η έντονη πνευματική δραστηριότητα να βλάψει το Σπλήνα, η υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα θεωρείται ότι καταστρέφει τους Νεφρούς.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η Παραδοσιακή Κινέζική Ιατρική προκειμένου να διαγνώσει τα αίτια της δυσαρμονίας και τα όργανα που πάσχουν, δεν διαφέρουν από τις αντίστοιχες κλινικές μεθόδους της σύγχρονης ιατρικής. Η επισκόπηση, η ακρόαση και η οσμή, η λήψη του ιστορικού και η ψηλάφηση, αποτελούν τις τέσσερις βασικές μεθόδους εξέτασης. Όσο λεπτομερέστερα αυτές γίνονται, τόσο ορθότερη θα είναι και η διάγνωση. Τα αρχαία κινέζικα ιατρικά συγγράμματα, περιγράφουν με πολύ ακρίβεια την πρακτική εφαρμογή των παραπάνω μεθόδων και καθορίζουν κανόνες για κάθε μία από αυτές.

Ιδιαίτερο διαγνωστικό σύστημα για την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική αποτελεί η ψηλάφηση των σφυγμών. Με τη μέθοδο αυτή ο θεραπευτής είναι σε θέση να λάβει πληροφορίες για το όργανο που νοσεί, αν αυτό βρίσκεται σε κατάσταση πληθώρας ή κενού και για τον βλαπτικό παράγοντα που εμπλέκεται. Η ψηλάφηση του σφυγμού γίνεται σε τρεις θέσεις σε κάθε καρπό και σε δύο επίπεδα (επιφανειακό και βαθύτερο) σε κάθε μία από αυτές τις θέσεις. Έτσι υπάρχουν έξι σφυγμοί σε κάθε καρπό, τρεις επιφανειακοί και τρεις βαθύτεροι. Εφόσον υπάρχουν δώδεκα κύρια όργανα στο κινέζικο ιατρικό σύστημα (6 Zang και 6 Fu), κάθε ένα από αυτά αντιπροσωπεύεται σε μία από τις θέσεις ψηλάφησης στον έναν ή τον άλλο καρπό. Η ψηλάφηση των σφυγμών αποτελεί το δυσκολότερο κεφάλαιο της παραδοσιακής κινέζικης διάγνωσης αφού εκτός από τις δώδεκα διαφορετικές θέσεις ψηλάφησης, υπάρχουν και διαφορετικοί τύποι σφυγμού που μπορούν να γίνουν αντιληπτοί σε κάθε σημείο. Δεν αρκεί δηλαδή να ψηλαφίσει ο θεραπευτής το σφυγμό κάθε οργάνου, αλλά και να αντιληφθεί τα διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Στην πράξη το σύστημα της διάγνωσης των σφυγμών απαιτεί πολλά χρόνια εξάσκησης και σήμερα ελάχιστοι είναι αυτοί (τόσο στην Κίνα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο) που μπορούν με ακρίβεια να αντιληφθούν όλες τις μεταβολές του.

Η αποκατάσταση της ενεργειακής ισορροπίας του οργανισμού που έχει διαταραχθεί, επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση των βελονών σε συγκεκριμένα σημεία του δέρματος. Τα σημεία αυτά ονομάζονται σημεία βελονισμού. Υπάρχουν 365 παραδοσιακά σημεία βελονισμού, με συγκεκριμένη ανατομική εντόπιση, κατά μήκος των 14 Μεσημβρινών που διατρέχουν το ανθρώπινο σώμα. Η επιλογή των σημείων βελονισμού στηρίζεται στην αποδοχή κανόνων που περιγράφονται στα συγγράμματα παραδοσιακού βελονισμού και στην κλινική εμπειρία του θεραπευτή. Έτσι σε κάθε περίπτωση, όταν διαγνωσθεί η ενεργειακή ανισορροπία και ο Μεσημβρινός που πάσχει, επιλέγονται σημεία που ανήκουν στον Μεσημβρινό αυτό, προκειμένου να τοποθετηθούν οι βελόνες και να αποκατασταθεί η ομαλή κυκλοφορία της ενέργειας.

Όπως γίνεται αντιληπτό, η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική αποτελεί ένα πλήρες ιατρικό σύστημα με ξεχωριστούς κανόνες ανατομίας φυσιολογίας και παθοφυσιολογίας, διάγνωση και θεραπείας των διαφόρων νόσων, που αν το συγκρίνει κάποιος με τα σύγχρονα επιτεύγματα της ιατρικής, θα το θεωρήσει αρχικά ξεπερασμένο. Εν τούτοις όμως, το σύστημα αυτό ήταν αποτελεσματικό και εφαρμόσθηκε αναλλοίωτο για περισσότερα από 4000 χρόνια και εξακολουθεί να εφαρμόζεται και να επιλέγεται ακόμη και στις ημέρες μας. Είναι ένα σύστημα που δέχεται τον άνθρωπο σαν μια ενιαία ψυχοσωματική οντότητα, κάτι που η σύγχρονη ιατρική της υπερεξειδίκευσης αρνείται να αποδεχθεί. Ο συγκερασμός της σύγχρονης ιατρικής γνώσης και της ολιστικής Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής, είναι σίγουρο ότι έχει ακόμη να προσφέρει πολλά στην αντιμετώπιση της ασθένειας.

Χαρίσιος Καρανικιώτης