Κρυφά όλοι ήμασταν με τους άλλους. Τους Apache.

 

Ο Μαραντόνα δεν κατασκευάστηκε.

Δεν ευνοήθηκε από χορηγούς και πολυεθνικές.

Δεν υπήρξε πρότυπο.

Δεν ρώτησε κανέναν πώς θα ζούσε.

Ζούσε όπως νόμιζε και ήθελε.

Δεν ζήτησε να του μοιάσει κανείς.

Δεν συμμετείχε σε παγκόσμιες πρωτοβουλίες.

Ήταν ένας πάμφτωχος Ινδιάνος που αν δεν γεννιόταν με όλα τα άστρα να φεγγοβολούν την ώρα της γέννας πάνω του , μπορεί να είχε πεθάνει από την πείνα και την αρρώστια στην πρώτη δημοτικού.

Ο Μαραντόνα έπαιξε ξύλο χωρίς αύριο έναντι όλων ,σε επεισόδια μέσα σε στάδιο.

Με καρατιές στην αμυγδαλή.

Όταν τον αδικούσαν.

Όταν πήγαν να τον κόψουν στα δύο.

Έφυγε από την τεράστια Μπαρτσελόνα και πήγε στην πιο αδικημένη ομάδα του Ελληνόφωνου Ιταλικού Νότου.

Στην πιο φτωχή.

Πού έκανε κουμάντο η Καμόρα. 

Όχι η Καμόρα των γραβατών του Βορρά αλλά η γνήσια του Ρηγίου.

Των αποίκων της Κρήτης και της Μάνης που έκλαιγες μόνο στην όψη τους.

Πήρε αυτή την πόλη την Νάπολι που ήταν για τους ξανθούς βόρειους ένας σκούρος σκουπιδότοπος .

Και πήρε πρωταθλήματα.

Πήρε κύπελλο  Ουέφα.

Άλλαξε την μοίρα της πόλης.

Οταν αισθάνθηκε ότι τελείωσε η αποστολή του ζήτησε να φύγει.

Δεν τον άφησαν.

Όταν έγινε το οργανωτικό λάθος να βάλουν την Ιταλία να παίξει με την Αργεντινή στην Νάπολη στο Μουντιάλ του 1990 δίχασε μια τεράστια χώρα και το πλήρωσε.

Τους νίκησε εκεί μέσα.

Καλώντας τους Νότιους να πάρουν εκδίκηση από τον Βορρά.

Τον έδωσαν στην Αστυνομία αυτοί που τον κάλυπταν.

Και άρχισε ο κατήφορος

Ο εγκέφαλος του είχε γεμίσει με τις ουσίες.

Ερώτηση: Ποιός πάμφτωχος Ινδιάνος θα μπορούσε να διαχειριστεί μια τέτοια πίεση παγκόσμια από την εξωγήινη λάμψη του ταλέντου του?

Κανείς.

Έπαιξε με τα όρια και νικήθηκε.

Αλλά βρήκε προς το τέλος την διέξοδο με τους φίλους του τον Φιδέλ ,τον Τσάβες και είναι βέβαιον ότι αν ζούσε ο Τσε θα ήταν αδέλφια.

Γιατί την ίδια τρέλα κουβαλούσαν.

Αυτό μας έχει σοκάρει όλους σήμερα.

Όχι μόνο το εξωπραγματικό του ταλέντο.

Αλλά ότι ήταν ο τελευταίος μη κατασκευασμένος αντί ήρωας του πλανήτη.

Η μπάλα ήταν το μέσον.

Η ουσία είναι η θέση.

Πολλοί θα μιλήσουν για τις ουσίες και την κακή ζωή.

Δεν την υιοθετώ την ζωή αυτή.

Αλλά υπάρχει κάτι μεγαλύτερο.

Η μαγεία του αληθινού και του αμάχητου.

Οι απλοί άνθρωποι σε όλον τον κόσμο θα είναι Μαραντόνα.

Οι άλλοι με τον Πελέ και τον Μέσι τον Ρονάλντο.

Όσοι δεν τον είδαμε ως προϊόν,ως πιστωτική κάρτα,ως fitness, αλλά ως Ινδιάνο να τσακίζει την Θάτσερ,την Γιουβέντους,την Μίλαν,το Μιλάνο,την FIFA.

Τον Πάπα.

Ο άνθρωπος που είναι μαχητής στην ζωή του κρύβει έναν μικρό Ινδιάνο.

Και ας μας μάθαιναν από μικρούς στα έργα να είμαστε με τους Καουμπόηδες.

Κρυφά όλοι ήμασταν με τους άλλους.

Τους Apache.                                                      Του Γιώργου Γεωργιάδη.                                               -                                                                                     ο Κήπος με τις "θύμησες" ολοένα και πυκνωνει. Αυτό το  "ξόδεμα" της Νιότης μας μαζί με πρώιμους αναχωρητες όπως οι David Bowie,  Lou Reed,  Leonard Cohen,  Aretha Franklin,  Joe Strummer, Deedee Ramone,  Mark Hollis, Chris Cornell,  Sean Connery, Robin Williams, Philip Seimour Hoffman    και πληθώρα άλλων "influenser" ( το λένε σήμερα), ολοένα και "στοιχειώνει" με αυτήν την θλιμμένα όμορφη αύρα που έχουν οι "Ποιητες" της Ζήσης μας.      -                                                                                  Και  ο Ντιέγκο ήταν ένας από αυτούς.  Ένας "Θεός"... Αρχαίο ελληνικός. Τρωτος και αδύναμος όπως αξίζει στο γένος μας(των ανθρώπων).     

                                                                  

Φώτο:Fried Mercury - Diego- "θεϊκό" παρεακι.

Οι Λακότα και το μεγάλο μυστήριο

 Για τους Λακότα, η συγγένεια με όλα τα πλάσματα της γης, του ουρανού και του νερού ήταν μια πραγματική και ενεργή αρχή. Στον κόσμο των ζώων και των πουλιών υπήρχε μια αδελφική αίσθηση που κράτησε τους Λακότα ασφαλης μεταξύ τους.

Τα ζώα είχαν δικαιώματα - το δικαίωμα της ανθρώπινης προστασίας, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα πολλαπλασιασμού, το δικαίωμα στην ελευθερία και το δικαίωμα στο χρέος μας - και αναγνωρίζοντας αυτά τα δικαιώματα, οι Λακότα δεν υποδούλωσαν ποτέ ένα ζώο και δεν στέρησαν τη ζωή που δεν χρειαζόταν για φαγητό και ρούχα.

Αυτή η έννοια της ζωής και των σχέσεών της εξανθρωπίστηκε και έδωσε στους Λακότα μια μόνιμη αγάπη. Γεμίζει την ύπαρξή τους με τη χαρά και το μυστήριο της ζωής. Τους έδωσε σεβασμό για όλη τη ζωή. Έκανε μια θέση για όλα τα πράγματα στο σχήμα της ύπαρξης με την ίδια σημασία για όλους.

Όταν το Wakan Tanka, το Μεγάλο Πνεύμα, ήρθε μια μεγάλη ενωτική δύναμη ζωής που ρέει μέσα και μέσα από όλα τα πράγματα - τα λουλούδια των πεδιάδων, φυσώντας άνεμους, βράχους, δέντρα, πουλιά, ζώα ... Έτσι όλα τα πράγματα ήταν συγγενικά και ενώθηκαν από το ίδιο Μεγάλο Μυστήριο. "

~ Chief Luther Standing Bear ~

Φωτογραφία από τον Shane Balkowitsch

Το πνεύμα της κοιλάδας

 Η ΑΡΧΗ ΓΙΝ: Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΟ

"Ο τρόπος που οδηγεί στην κατανόηση - λέει ο Λάο Τζού - είναι περισσότερο γυναικείας φύσης παρά αρσενικής φύσης, γιατί δεν περιλαμβάνει την επιβολή του εαυτού μας, της προσωπικότητάς του, ούτε της έντασης, σε συνεχή αναζήτηση  στόχου, επίτευγμα, επιβεβαίωση, πρωτοβουλία, αγώνα, ορθολογισμό, κάτι που χτίζεται, .

Η θηλυκότητα είναι παθητικότητα, είναι προτίμηση για μη δράση ("wu-wei"), είναι στοχασμός, υποταγή, είναι η αρχή του Γιν, αλλά είναι επίσης η δύναμη που κάνει τον κόσμο να γυρίζει, είναι η ενέργεια του Τάο.

Το γυναικείο πνεύμα, το «πνεύμα της κοιλάδας», είναι στην πραγματικότητα μια ανεξάντλητη και ισχυρή δραστηριότητα, σε αντίθεση με το αρσενικό πνεύμα που, για το δράμα του, το εξωτερικό του, τον εγωκεντισμό του και τη βούλησή του να ανακαλύψει , καταλήγει σε δυνάμεις δράσης αντίθετου σημείου και επομένως είναι καταδικασμένο να νικήσει.

Το γυναικείο πνεύμα είναι το πραγματικό νικητήριο όπλο, ο ακρογωνιαίος λίθος, η ρίζα του Ουρανού και της Γης και είναι η θεμελιώδης αρχή του Ταοϊσμού που αποτρέπει τη βίαιη και αναστατωτική δράση, ευνοώντας μια λιγότερο έντονη και πιο αποτελεσματική βασική δραστηριότητα, μη δράση που δεν επιβάλλει τον εαυτό της και δεν επιβάλλει τίποτα, δεν προκαλεί αντιπαλότητες και αντιθέσεις, δεν σπαταλά ενέργεια άσκοπα, δεν παρεμβαίνει ποτέ άμεσα, ανοιχτά, αλλά χρησιμοποιεί τη δύναμη που τίθεται σε δράση από άλλους για την επίτευξη των στόχων της ".

(από το "Διαλογισμός σύμφωνα με τον Ταοϊσμό" στο "Ανατολίτικες τεχνικές διαλογισμού", επιμέλεια του Claudio Lamparelli)

Ο σκοπός της ανάγνωσης

 Έχω διαβάσει πολλά βιβλία, αλλά τα έχω ξεχάσει. Αλλά ποιος είναι ο σκοπός της ανάγνωσης; "

Αυτή ήταν η ερώτηση που ένας μαθητής ρώτησε κάποτε στον Δάσκαλό του.
Ο Δάσκαλος δεν απάντησε εκείνη τη στιγμή.
Ωστόσο, μετά από λίγες μέρες, ενώ αυτός και ο νεαρός μαθητής καθόταν κοντά σε ένα ποτάμι, είπε ότι διψούσε και ζήτησε από το αγόρι να του φέρει λίγο νερό από ένα βρώμικο παλιό σουρωτήρι που ήταν στο έδαφος.
Ο μαθητής ήταν τρομαγμένος, γιατί ήξερε ότι ήταν ένα αίτημα χωρίς λογική.
Ωστόσο, δεν μπόρεσε να αντιφάσει τον Δάσκαλό του και, αφού πήρε το κόσκινο, άρχισε να εκτελεί αυτό το παράλογο έργο.
Κάθε φορά που βύθιζε το σουρωτήρι στο ποτάμι για να πάρει λίγο νερό για να μεταφέρει τον Δάσκαλό του, δεν μπορούσε καν να κάνει ένα βήμα προς αυτόν, καθώς δεν υπήρχε ούτε σταγόνα στο σουρωτήρι.
Προσπάθησε και δοκίμασε δεκάδες φορές, αλλά, όσο προσπάθησε να τρέξει πιο γρήγορα από την ακτή προς τον Δάσκαλό του, το νερό συνέχιζε να περνάει από όλες τις τρύπες στο κόσκινο και χάνονταν στο δρόμο.
Εξαντλημένος, καθόταν δίπλα στον Δάσκαλο και είπε: "Δεν μπορώ να πάρω νερό με αυτό το σουρωτήρι. Συγχώρεσέ μου Δάσκαλε, είναι αδύνατο και απέτυχα στο έργο μου."
"Όχι - απάντησε ο γέρος χαμογελώντας - δεν έχετε αποτύχει. Κοιτάξτε το φίλτρο, τώρα είναι γυαλιστερό, είναι καθαρό, είναι σαν καινούργιο. Το νερό, που διαπερνά τις τρύπες του, το έχει καθαρίσει ».
«Όταν διαβάζεις βιβλία - συνέχισε ο παλιός Δάσκαλος - είσαι σαν κόσκινο . Δεν έχει σημασία αν δεν μπορείτε να κρατήσετε στη μνήμη σας όλο το νερό που αφήνει να ρέει μέσα σας, επειδή τα βιβλία, ωστόσο, με τις ιδέες, τα συναισθήματα, τη γνώση, την αλήθεια που θα βρείτε μεταξύ των σελίδων, θα καθαρίσουν το μυαλό και το πνεύμα σας και θα σας κάνουν ένα καλύτερο και ανανεωμένο άτομο. Αυτός είναι ο σκοπός της ανάγνωσης ».