Είσαι η βάρκα

Ο κύριος Κόινερ διέσχιζε μια κοιλάδα, όταν έξαφνα πρόσεξε πως πατούσε στα νερά.

Και τότε κατάλαβε πως η κοιλάδα του ήταν στην πραγματικότητα ένα θαλάσσιος βραχίονας, και πως πλησίαζε η ώρα της πλημμυρίδας.

Σταμάτησε, λοιπόν, κοιτάζοντας γύρω του μήπως δει καμιά βάρκα, κι όσο κράτησε η ελπίδα του για τη βάρκα, δεν έκανε βήμα.

Και καθώς η βάρκα δε φαινόταν πουθενά, εγκατέλειψε την πρώτη ελπίδα, κι άρχισε να ελπίζει πως το νερό δεν θα ανέβαινε άλλο. Μα όταν το νερό του έφτασε ως το σαγόνι, εγκατέλειψε κι αυτή την ελπίδα και κολύμπησε.

Είχε καταλάβει, επιτέλους, πως αυτός ήταν η βάρκα.

Μ. Μπρεχτ- Ιστορίες του κυρίου Κόινερ
 Erimitic

Η λιβελούλα

 

Κάποτε, σε μια μικρή λιμνούλα, στο λασπωμένο νερό κάτω από τους κρίνους, ζούσε ένα μικρό σκαθάρι νερού σε μια κοινότητα σκαθαριών. Ζούσαν μια απλή και άνετη ζωή στη λίμνη με λίγες διαταραχές και διακοπές ...

 

Κάποτε, η θλίψη θα ερχόταν στην κοινότητα όταν ένας από τους συναδέλφους τους σκαθάρια, ανέβαινε στο στέλεχος ενός κρίνου και δεν θα τον ξαναεβλεπαν ποτέ. Ήξεραν ότι αν συνέβη αυτό. ο φίλος τους ήταν νεκρός, έφυγε για πάντα ...

 

Τότε, μια μέρα, ένα μικρό σκαθάρι νερού ένιωσε μια ακαταμάχητη ώθηση να ανέβει αυτό το στέλεχος. Ωστόσο, ήταν αποφασισμένος ότι δεν θα φύγει για πάντα. Θα επέστρεφε και θα έλεγε στους φίλους του τι είχε βρει στην κορυφή ...

 

Όταν έφτασε στην κορυφή και ανέβηκε από το νερό στην επιφάνεια του κρίνου, ήταν τόσο κουρασμένος και ο ήλιος  τόσο ζεστός, που αποφάσισε ότι πρέπει να κοιμηθεί. Καθώς κοιμόταν, το σώμα του άλλαξε και όταν ξύπνησε, είχε μετατραπεί σε μια όμορφη μπλε  λιβελλούλη με φαρδιά φτερά και ένα λεπτό σώμα σχεδιασμένο για πτήση ...

 

Λοιπόν, πέταξε! Και, καθώς ανέβηκε, είδε την ομορφιά ενός εντελώς νέου κόσμου και έναν πολύ ανώτερο τρόπο ζωής από αυτόν που δεν γνώριζε ποτέ ότι υπήρχε ...

Τότε θυμήθηκε τους φίλους του σκαθάρι και πώς σκέφτονταν μέχρι τώρα ότι ήταν νεκρός. Ήθελε να επιστρέψει για να τους πει και να του εξηγήσει ότι ήταν τώρα πιο ζωντανός από ποτέ. Η ζωή του είχε εκπληρωθεί αντί να τελειώσει ...

 

Όμως, το νέο του σώμα δεν θα κατέβει στο νερό. Δεν μπορούσε να επιστρέψει για να πει στους φίλους του τα καλά νέα. Τότε κατάλαβε ότι θα έρθει η ώρα τους, όταν και αυτοί, θα ήξεραν τι ήξερε τώρα 

Έτσι, σήκωσε τα φτερά του και πέταξε στη νέα του χαρούμενη ζωή

Sufi and zen

Σωτήρης Σοφιανόπουλος

Σωτήρης Σοφιανόπουλος: ο τελευταίος ιδιοκτήτης της ΧΡΩΠΕΙ

PAGENEWS.

PAGENEWS

Σωτήρης Σοφιανόπουλος: Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών στις 20-2-2020 ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος.

Σωτήρης Σοφιανόπουλος: Επιστήμονας, επιχειρηματίας, πολιτικός, αλλά και γνωστός στους αγώνες αυτοκινήτου με το ψευδώνυμο «ΕΙΠΩΡΧ», ο τελευταίος ιδιοκτήτης της ΧΡΩΠΕΙ, Σωτήρης Σοφιανόπουλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών. Γεννημένος στην Αθήνα, το 1938, τελείωσε το Γυμνάσιο Αναβρύτων και σπούδασε χημικός στα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης και του Ντάρμστατ.

Εργάστηκε και ήταν ο τελευταίος ιδιοκτήτης της «Χρωματουργίας Πειραιώς» γνωστότερης και σαν «ΧΡΩΠΕΙ». Η εταιρεία εξελίχθηκε σαν κλάδος της χημικής βιομηχανίας μετά την εργαστηριακή ανακάλυψη της ανιλίνης, παραγώγου του άνθρακα, υλικού που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή συνθετικών χρωστικών υλών, οι οποίες υποκατέστησαν τα φυσικά χρώματα κυρίως στην κλωστοϋφαντουργία.

Παγκόσμιες πατέντες για παυσίπονα:

Κάτω από την ηγεσία και την καθοδήγηση του Σωτήρη Σοφιανόπουλου, η εταιρεία κατοχύρωσε παγκόσμιες πατέντες για παυσίπονα όπως Kalmol, Algon κ.α. Ειδικεύτηκε στην αναπτυξιακή έρευνα και τεχνολογία. Μεταξύ άλλων, κατασκεύασε τα πρώτα ελληνικά όπλα μετά το 1974, έχοντας μάλιστα ξεκινήσει την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων. Ωστόσο η παραγωγή σταμάτησε. 

Στα εργαστήρια της η ΧΡΩΠΕΙ συνέθεσε και το προωθητικό υγρό πυραύλων Υδραζίνη, ενώ στα ναυπηγεία Αυλίδος κατασκεύασε τορπιλακάτους. Η ΧΡΩΠΕΙ για λογαριασμό του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης έφερε σε πέρας υλικό εφαρμοσμένης έρευνας υψηλοτάτης τεχνολογίας με άκρως απόρρητη σύμβαση, το οποίο χαρακτηρίστηκε εθνικό θέμα υψίστης ασφάλειας, αλλά ποτέ δεν προσκλήθηκε στις δοκιμές.

Παράλληλα, το 1972 απέδειξε ότι η σόγια ευδοκιμεί στη χώρα μας. Ωστόσο οι προσπάθειες για βιομηχανική εκμετάλλευση και πάλι ναυάγησαν. Ο ίδιος δεν πτοήθηκε. Κατασκεύασε το πρώτο εργοστάσιο παρασκευής πρωτεϊνούχων αλεύρων υψηλής περιεκτικότητας σε οξέα. Την τεχνολογία ζήτησε εκτός των άλλων κρατών και η Βουλγαρία με ανταλλαγή τεχνολογίας παραγωγής κιτρικού οξέος, αλλά το κράτος δεν επέτρεψε τη συνεργασία αυτή και διέταξε το κλείσιμο του εργοστασίου. 

Παρήγαγε το πρώτο ελληνικό πετρέλαιο στο Κερί Ζακύνθου:

Το 1977 ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος παρήγαγε το πρώτο ελληνικό πετρέλαιο στο Κερί Ζακύνθου και κατέληξε στα δικαστήρια κατηγορούμενος από την κρατική μηχανή, παρόλο που είχε πάρει δύο άδειες. Στη συνέχεια παραιτήθηκε από τη διοίκηση της ΧΡΩΠΕΙ (η εταιρεία στις αρχές του 1980 εντάσσεται στις προβληματικές επιχειρήσεις και κλείνει οριστικά λίγα χρόνια αργότερα) και ασχολήθηκε με την μελέτη του «ελληνικού προβλήματος», γράφοντας βιβλία και κάνοντας εκπομπές σε μικρής εμβέλειας ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Το 1981 ίδρυσε το Κόμμα του Ελληνισμού, με το οποίο συμμετείχε ανεπιτυχώς σε εκλογικές αναμετρήσεις. Από το 1990 αφιερώθηκε στο ζήτημα των πανωτοκίων για τα οποία τελικά ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε μόλις το 1997 ότι είναι παράνομα.

Συμμετείχε στους αγώνες αυτοκινήτων

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος συμμετείχε για πολλά χρόνια στους ελληνικούς αγώνες αυτοκινήτων με μεγαλύτερη επιτυχία του την κατάκτηση του πανελλήνιου πρωταθλήματος ταχύτητας το 1968 και του πρωταθλήματος Ράλι το 1973. Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Ρουσσέα, με την οποία χώρισαν χρόνια αργότερα έχοντας αποκτήσει μια κόρη, την Έλλη.

Κινέζικη πρωτοχρονιά. Η χρόνια του βουβαλιού

 

Κινέζικη Πρωτοχρονιά 2021

Αν σας αρέσει η γιορτή της Πρωτοχρονιάς, μπορείτε να τη… γιορτάσετε ξανά! Μαζί με τους Κινέζους! Ιδιαίτερα αν η καινούρια χρονιά για σας δεν άρχισε όπως θα θέλατε, δοκιμάστε να την πάρετε… από την αρχή! Υποδεχθείτε το 2021 των Κινέζων, ή αλλιώς τη χρονιά του Βούβαλου, στις 12 Φεβρουαρίου 2021!

Δεν έχετε παρά…

…να ντυθείτε απλά- η απλότητα και η λιτότητα είναι χαρακτηριστικά του Βούβαλου-, αποφεύγοντας βέβαια το κόκκινο χρώμα που τον ενοχλεί έως και τον εξοργίζει.

… να διακοσμήσετε το τραπέζι σας με χρυσαφιά ή ασημί κηροπήγια και να βάλετε στη μέση μια πιατέλα με φρούτα -η αδυναμία του Βούβαλου.

… να μαγειρέψτε κάτι απλό, αλλά τίποτα με βοδινό κρέας. Προτιμήστε χοιρινό ή κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, και σαλάτες με πολλά λαχανικά.

Αν θέλετε να ανταλλάξετε και δώρα προτιμήστε τα πρακτικά -βασική αρχή του Βούβαλου.

Επίσης μην ξεχάσετε, δίπλα στον κουμπάρα-γουρουνάκι του σπιτιού σας να προσθέσετε άλλον έναν με τη μορφή του Βούβαλου. Έτσι θα προσκαλέσετε στο σπίτι σας την ευημερία αυτή τη χρονιά

Η μεγαλύτερη γιορτή στην Κίνα και την κινέζικη διασπορά. Δεν έχει σταθερή ημερομηνία, επειδή το κινεζικό ημερολόγιο είναι σεληνιακό. Η Κινέζικη Πρωτοχρονιά ξεκινά την ημέρα της δεύτερης νέας σελήνης μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Το 2021 γιορτάζεται στις 12 Φεβρουαρίου και οι απανταχού Κινέζοι εισέρχονται στο Έτος του Βουβαλιού ή το έτος 4719 από τη βασιλεία του Κίτρινου Αυτοκράτορα (3η χιλιετία π.Χ.).

Για παράδειγμα όσοι γεννηθούν το Έτος του Βουβαλιού είναι ειλικρινείς, επιμελείς, αξιόπιστοι, δυναμικοί και αποφασιστικοί. Οι γυναίκες επιπλέον τηρούν τις παραδόσεις, είναι πιστές σύζυγοι και αποδίδουν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση των παιδιών τους.

Ο θρύλος αναφέρει ότι στα παλιά χρόνια, ο Βούδας ζήτησε από όλα τα ζώα να τον συναντήσουν την κινέζικη Πρωτοχρονιά. Μόνο 12 ανταποκρίθηκαν στην πρόκλησή του (Αρουραίος, Βουβάλι, Τίγρης, Κουνέλι, Δράκος, Φίδι, Άλογο, Τράγος, Πίθηκος, Κόκορας, Σκύλος, Γουρούνι) και ο Βούδας ονόμασε κάθε χρόνο με το όνομα ενός από τα ζώα. Έτσι, κάθε 12 χρόνια ένα από αυτά τα ζώα έχει την τιμητική του. Ο Βούδας έκανε γνωστό ότι κάθε άνθρωπος που θα γεννηθεί στο έτος ενός από τα 12 ζώα θα έχει κάποια από τα χαρακτηριστικά αυτού του ζώο

Σύμφωνα με την Κινεζική αστρολογία, το Βουβάλι ή Βούβαλος, είναι ένα σοφό και εργατικό ζώο, και φέτος που είναι η χρονιά του, θα φέρει στη ζωή των ανθρώπων ηρεμία και σταθερότητα.

Αυτό σημαίνει ότι μέσα στους επόμενους 12 μήνες, οι προσπάθειές σας σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο θα ανταμειφθούν. Γιατί ο Βούβαλος αγαπά τους ανθρώπους που αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, βάζουν στόχους και εργάζονται με ζήλο και ακούραστα για να τους πετύχουν.

Ο Βούβαλος, Προστάτης του 2021, προστατεύει πρώτα και πάνω απ’ όλα την οικογένεια και ευνοεί την αγάπη, τη χαρά και τη γαλήνη ανάμεσα στα μέλη της.

Οι άνθρωποι που στο Κινεζικό ωροσκόπιο ανήκουν στο ζώδιο του Βούβαλου χαρακτηρίζονται για το χαμηλό προφίλ τους, την ειλικρίνεια, την ψυχραιμία, την εργατικότητα, την αυτοπειθαρχία και τις ηγετικές τους ικανότητες.

Ιδιαίτερα, οι γυναίκες του ζωδίου, χαρακτηρίζονται για την ευγένεια και την ηρεμία τους, αλλά και για τη μαχητικότητά τους. Δεν παραδίδονται στη μοίρα τους αλλά αγωνίζονται με πείσμα για να πετύχουν αυτό που θεωρούν σωστό για τον εαυτό τους.

Οι Βούβαλοι ταιριάζουν με άτομα που ανήκουν στα ζώδια του Ποντικού, του Φιδιού και του Πετεινού.

Σύμφωνα με έναν μύθο, ο αυτοκράτορας Jade είπε ότι η σειρά θα προκύψει από εκείνη με την οποία έφτασαν στο κόμμα του.

Το Βουβάλι θα έφτανε πρώτο αλλά ο Ποντικός ( Αρουραίος) το εξαπάτησε και αυτό τον πήρε στους ώμους του κατά τη διάρκεια της διαδρομής.

Στη συνέχεια, μόλις έφτασαν, ο Ποντικός πήδηξε κάτω και προσγειώθηκε μπροστά.

Σύμφωνα με τους όρους του γιν και του γιανγκ (阴阳 / yīn yáng), το βουβάλι είναι ο Γιν.

Αν και η Κίνα χρησιμοποιεί το γρηγοριανό ημερολόγιο, όπως και ο υπόλοιπος πλανήτης, το σεληνιακό ημερολόγιο εξακολουθεί να έχει τεράστια σημασία για τους Κινέζους –αρκετοί γιορτάζουν βάσει αυτού ακόμη και τα γενέθλιά τους ή υπολογίζουν την ηλικία τους.

Καλή χρονιά… και πάλι!

*Το 2021 είναι ‘Ετος Πολιτισμού και Τουρισμού Κίνας-Ελλάδας και το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Κίνας έχει προγραμματίσει μια σειρά εκδηλώσεων με τίτλο «Ευτυχισμένη Κινέζικη Πρωτοχρονιά» που μπορείτε αν θέλετε να παρακολουθήσετε διαδικτυακά. Η μετάδοση θα γίνεται ζωντανά στην ιστοσελίδα Chinaculture.org σε ειδική θεματική καρτέλα. Μετά τη λήξη της ζωντανής μετάδοσης, θα μπορείτε να παρακολουθήσετε τις παραστάσεις και τα διαδραστικά δρώμενα στην ίδια σελίδα ή στο YouTube, στον επίσημο λογαριασμό του Πολιτιστικού Κέντρου της Κίνας στην Αθήνα.

lifeshering.gr

Κάποτε στην Πελαγονία

 Κάποτε στην Πελαγονία.

Όταν λέμε Πελαγονία, δεν εννοούμε τίποτα περισσότερο από μια περιοχή που βρισκόταν στην αρχαιότητα, εκει που σήμερα βρίσκονται  οι νοτιοδυτικές περιοχές της σύγχρονης πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.  Ήταν η χώρα του Ελληνικού φύλου των Πελαγόνων οι οποίοι, πριν υποταχθούν στο Μακεδονικό Βασίλειο του Φιλίππου του  Β, τελούσαν υπό τη κυριαρχία των Λυγκηστών.  Βρισκόμαστε στον 4ο αιώνα π.Χ δηλαδή 1000 χρόνια πριν εμφανιστεί ο πρώτος Σλάβος ( ανεξαρτήτως μορφής) στην περιοχή . 

Ο Όμηρος μαρτυρά πολυ νωρίτερα απο το 4ο αιώνα π.Χ , και συγκεκριμένα  τον 9ο αίωνα π.Χ, οτι οι Πελαγόνες ( οι τότε κάτοικοι του σημερινού Μοναστηρίου , Γευγελής κ.λ.π) έλαβαν το όνομα  τους απο τον γιό του ποταμού Θεού Αξιού τον μυθολογικό Πελαγώνα.  Ο Πελαγώνας υπήρξε ο πατέρας του Παίονα Αστεροπαίου στην Ιλιάδα. Οι Πελαγόνες υπήρξαν η Ηπειρωτική φυλή των Μολοσσών, σύμφωνα με το Στράβωνα,που αποκαλεί την Πελαγονία Τριπολίτιδα.

Εκεί έγινε επι Βυζαντίου η μάχη της Πελαγονίας όπου ο Μιχαήλ Ή ο Παλαιολόγος νίκησε την συμμαχία του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β' Δούκα, του πρίγκιπα της Αχαΐας Γουλιέλμου Βιλλεαρδουίνου και του βασιλιά της Σικελίας Μανφρέδου. Εξαιτίας αυτής της νίκης το 1261 απελευθερώθηκε και η Κωνσταντινούπολη απο τους Φράγκους.

Η νεότερη ιστορία της Πελαγονίας βρίσκει οπως γράφει και ο Βλάσης Αγτζίδης ο οποίος εχει ασχοληθεί με το θέμα , έντονο το ελληνικό στοιχεία κατα τον 19ο αιώνα στην περιοχή . Ο πληθυσμός αυτός κατοικούσε κατά πλειονότητα στην περιοχή της Πελαγονίας, που περιλαμβάνει την Οχρίδα (Αχρίδα), το Μοναστήρι, τη Γευγελή, και τη Στρώμνιτσα. Τα βόρεια όριά του, που ταυτίζονταν με τα όρια της ιστορικής Μακεδονίας, ήταν το Κρούσοβο και το Πρίλαπο.  Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν οταν δημιουργήθηκε το Εξαρχικό θέμα , δηλαδή η  απόπειρα των Βούλγαρων εθνικιστών να αποσπάσουν τους σλαβόφωνους πληθυσμούς από την επιρροή του ελληνόφωνου Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ο σλαβόφωνος πληθυσμός διασπάστηκε. Ένα μέρος προσχώρησε στην Εξαρχία, ενώ ένα άλλο σημαντικό παρέμεινε πιστό στην παραδοσιακή Ρωμιοσύνη. Οπως σημειώνει ο Αγτζίδης στο πόνημα του οι ”Έλληνες της FYROM”  (απο οπου δανείστηκα και τις φωτογραφίες) οι βασικές ομάδες του ελληνισμού της Πελαγονίας ήταν οι πατριαρχικοί σλαβόφωνοι, οι Βλάχοι που τους αποκαλούσαν Γκραικομάνους και οι ελληνόφωνοι Σαρακατσάνοι. 

Ο Σλαβομακεδόνας ιστορικός KrsteBitoski αναφέρει: «Aυτοί οι Βλάχοι, βαθμιαία καθίστανται η κύρια δύναμη στο πλευρό της Μητρόπολης της Πελαγονίας για την προώθηση της Μεγάλης Ελληνικής Ιδέας. Οι ναοί και τα σχολεία του Μοναστηρίου ήταν σε ελληνικά χέρια κατά τα μέσα του 19ου αιώνα…».

Στο Υπόμνημα που απέστειλε η Ελληνική Κοινότητα της Πελαγονίας το 1903 προς τις Μεγάλες Δυνάμεις, περιγράφεται με σαφήνεια η πολιτιστική και εθνική κατάσταση:«…λαλούμεν ελληνιστί, βουλγαριστί, βλαχιστί, αλβανιστί αλλ’ αυδέν ήττον εσμέν άπαντες Έλληνες και ουδενί επιτρέπομεν ν’ αμαφισβητεί προς ημάς τούτο.».

Η ένταση των εθνοτικών συγκρούσεων στην περιοχή φαίνεται και από τη μαρτυρία του MichelPailares:«Στο Μοναστήρι, όλοι οι Βλάχοι είναι Έλληνες ως τα βάθη της καρδιάς τους, με ελληνικές παραδόσεις και ιδανικά. Στέλνουν πάνω από δύο χιλιάδες παιδιά στα σχολεία του ελληνισμού, που τα πλουτίζουν με τις εισφορές τους. Αυτοί βρίσκονται επικεφαλής του πιο σκληρού και αμείλικτου αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Δημιούργησαν μια μυστική επιτροπή που είναι ο τρόμος των κομιτατζήδων. Ούτε ο μητροπολίτης ούτε ο Έλληνας πρόξενος μπορούν να μετριάσουν τον έξαλλο πατριωτισμό τους...».

Στο Μοναστήρι υπήρχαν Ελληνικά σχολεία στις αρχές του 20ου αιώνα τα οποία ήταν εφάμιλλα των ελληνικών σχολείων της Σμύρνης(φωτογραφία)

Η Ελληνική Κοινότητα Μεγάροβου (φωτογραφία) τέλη 19ου αρχές 20ου αιώνα είναι μια αξιοσημείωτη παρουσία . Το Μεγάροβο είχε τον δικό του ευεργέτη. Τον Στέργιο Στυλείδη, ο οποίος εγκατεστημένος από χρόνια στη Ρουμανία ανε­γείρει με δαπάνες του το 1893 το "Νηπιαγωγείον Μεγαρόβου" κατα­θέτει δέ στην Εθνική Τράπεζα της Ελλά­δος 100.000 δρχ. όπως από τους τόκους συντη­ρείται το Νηπιαγω­γείο και Παρθεναγω­γείο. Το Μεγάροβο ήταν πατρίδα του μεγάλου μουσουργού Δημητρίου Στέργιου Λάλα, μαθητή του Βάγκνερ, ο οποίος πέθανε στη Θεσσαλονίκη και του οποίου δυστυχώς τα μουσικά του έργα δεν διασώθηκαν. Ονομαστοί Μεγαροβίτες ήταν ο Σάπκας Μιχαήλ (1867-1956) μέλος της Νέας Φιλικής Εταιρείας του Αναστασίου Πηχεώνα και για πολλά χρόνια δήμαρχος Λάρισας, ο Μάλτος Αλκιβιάδης (1871-1945) ο οποίος σπούδασε στο Γυμνάσιο Μοναστηρίου και αργότερα σαν γιατρός εγκαταστάθηκε στη Θεσσα­λονίκη.

Οι περισσότεροι Έλληνες της περιοχής είναι Βλαχόφωνοι. Όπως αναφέρει ο Giovani Amadori-Virgili στα Αρχεία του Ιταλικού Υπουργείου Εξωτερικών "La questione Rumeliota: (Macedonia, Vecchia Serbia, Albania, Epiros) et la politica italiana". Roma 1908:

«...Οι βλάχοι από τους αρχαιότατους χρόνους έχουν διαμορφώσει ελληνική συνείδηση. Τη διαμόρφωσαν με τρόπο αυθόρμητο και ελεύθερο σαν παράγωγο συνήθειας αιώνων. Όπως στο παρελθόν από το Βυζάντιο μέχρι την εποχή των Μουσουλμάνων, οι βλάχοι της Πίνδου, της Αχρίδος και της Θεσσαλίας, υιοθέτησαν όλα τα χαρακτηριστικά του ελληνικού πολιτισμού, έτσι και τώρα ασπάσθηκαν την ελληνική εθνική συνείδηση, τελευταίο προϊόν του ελληνικού πολιτισμού...»

Ελληνική διαδήλωση τεραστίων διαστάσεων έλαβε μέρος στο Μοναστήρι, 1908, για το νέο οθωμανικό Σύνταγμα(φωτογραφία )

Θα μπορούσε να γράψει κανείς πολλά για τους Έλληνες της Πελαγονίας , αλλά πλέον το θέμα εδω και 100 χρόνια σχεδόν εχει θαφτεί στα πιο σκοτεινά υπόγεια της ιστορίας . Η άγνοια είναι ? Η Αδιαφορία ? η μήπως ενας φόβος ανεξήγητος ή σκόπιμος? Μάλλον το τελευταίο. 

Για αυτό επέλεξα να κλείσω αυτό το μικρό αρθράκι με ενα απόσπασμα απο το βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη, 

 ”Η Ζωή εν τάφω ” που είναι  αφιερωμένο στις θηριωδείες του Α Παγκοσμίου  Πολέμου, ενα απόσπασμα που μάλλον τείνει  να γίνει προφητικό και για τις ημέρες μας .....

«Νύχτα μπήκαμε στο Μοναστήρι… Είναι μια μεγάλη πολιτεία σερβική, που οι κάτοικοί της είναι Έλληνες…Μιλάνε ψιθυριστα, περπατάνε τρομαγμένα..»

Με ιδιαίτερη αγάπη σε όσους αφήσαμε να μιλούν ακόμα ψιθυριστά και να περπατάνε τρομαγμένα

Ιωσήφ Τσιμισκής.

Από το προφίλ του Δημήτρη Πατσιά

τίποτα δεν είναι δυνατότερο από την επιθυμία να ζήσεις.

 

Ούτε η θλίψη ούτε η απογοήτευση ούτε η αβεβαιότητα, ούτε η μοναξιά ...

Ούτε η θλίψη ούτε η απογοήτευση ούτε η αβεβαιότητα, ούτε η μοναξιά.

Τίποτα δεν θα με σταματήσει να χαμογελάω.

Ούτε ο φόβος ούτε η κατάθλιψη, όσο κι αν υποφέρει η καρδιά μου, τίποτα δεν θα με εμποδίσει να ονειρευτώ.

Σε καταιγίδες και σε δύσκολους δρόμους, τίποτα δεν με εμποδίζει να πιστέψω, θέλω να ζήσω σήμερα σαν να ήταν το πρώτο, σαν να ήταν το τελευταίο, σαν να ήταν το μόνο, θέλω να ζήσω τη στιγμή τώρα, καθώς αν ήταν ακόμα νωρίς Όπως ποτέ δεν είναι πολύ αργά

Θέλω να παραμείνω αισιόδοξος, να διατηρήσω την ισορροπία μου, να ενισχύσω την ελπίδα μου, να ξαναχτίσω τις ενέργειές μου για να ευημερήσω στην αποστολή μου και να ζήσω με χαρά κάθε μέρα της ζωής μου.

Θέλω να περπατήσω με την ασφάλεια που θα φτάσω, θέλω να πολεμήσω με την ασφάλεια που θα ξεπεράσω, θέλω να ψάξω με την ασφάλεια που θα βρω, θέλω να ξέρω πώς να περιμένω για να μπορέσω να πραγματοποιήσω τα ιδανικά της ύπαρξής μου, εν συντομία ...

Θέλω να κάνω το καλύτερο δυνατό για να ζήσω έντονα και υπέροχα κάθε μέρα της ζωής μου ...

τίποτα δεν είναι δυνατότερο από την επιθυμία να ζήσεις.

Σκέψη του Δράκου και του πολεμιστή 

Tai chi sanisidro

 

Επιτέλους θα αφιερωθώ ειλικρινά και χωρίς επιφύλαξη στη γενική κατεδάφιση των απόψεών μου.

Rene Descartes.

Μια συμβουλή του Ip Man

 Όλοι έχουμε εσωτερικούς δαίμονες για να πολεμήσουμε και ονομάζουμε αυτούς τους δαίμονες φόβο, μίσος και οργή.

Εάν δεν τους κατακτήσετε, τότε μια ζωή εκατό ετών είναι μια τραγωδία.

Εάν το κάνετε, τότε η ζωή μιας ημέρας μπορεί να είναι ένας θρίαμβος.

Ip Man.