Ο Σααντί Σιραζί, (1184 -1283 ή 1291) υπήρξε σημαντικός Πέρσης ποιητής του Μεσαίωνα ο οποίος έγινε γνωστός και στην δύση εξαιτίας της ποιότητας του γραψίματός του καθώς και για τις κοινωνικές και ηθικές αξίες που πρέσβευε και κατέγραφε. Γεννήθηκε στο Σιράζ κι ήταν πολύ μικρός όταν πέθανε ο πατέρας του, θυμόταν από αυτόν μονάχα πως τον πήγαινε σε κάποιες γιορτές στις οποίες εντυπωσιαζόταν από τον χορό και το τραγούδι. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και φτωχικά και σε νεαρή ηλικία έφυγε για την Βαγδάτη θέλοντας να σπουδάσει. Παρακολούθησε μαθήματα ισλαμικών σπουδών, νομικής, ιστορία, αραβικής λογοτεχνίας και θεολογίας. Εξαιτίας τως επιδρομών των Μογγόλων και της εμπόλεμης κατάστασης, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Βαγδάτη και για πολλά χρόνια ταξίεδεψε σε διάφορες περιοχές της Ανατολίας, της Συρίας, της Αιγύπτου. Κάποια εποχή βρέθηκε να πολεμάει εναντίον των σταυροφόρων και πιάστηκε αιχμάλωτος, πέρασε 7 χρόνια σαν σκλάβος που άνοιγε χαντάκια έξω από τα φρούρια των σταυροφόρων. Τελικά απελευθερώθηκε όταν οι Μαμελούκοι πλήρωσαν για να απελευθερώσουν τους μουσουλμάνους σκλάβους. Ο Σααντί πήγε τότε στην Ιερουσαλήμ, στην Μέκκα και στην Μεδίνα όμως και πάλι εξαιτίας των επιθέσεων των Μογγόλων, ξεκίνησε να ζει σε απομονωμένες περιοχές και σε καραβάνια ανθρώπων που όπως κι εκείνος θέλανε να αποφύγουν τον πόλεμο. Από αυτή την περίοδο ξεκίνησε την περισυλλογή και το γράψιμο, τελείωσε το 1257 τον Δενδρόκηπο και το 1258 τον Κήπο με τα ρόδα, τα πιο γνωστά του έργα με ποιήματα και ηθοπλαστικές ιστορίες. Γύρισε στην γενέτειρα του όπου αναγνωρίστηκε ως σοφός ποιητής κερδίζοντας τον σεβασμό των αρχόντων και έζησε ειρηνικά χρόνια, αφιερωμένα στην διδαχή, στη μελέτη και το γράψιμο.