«Ἡ ταπεινοφροσύνη», εἶπε ὁ Ἀρχαῖος Σοφός, «εἶναι ἡ βάση τοῦ ἀνώτατου,

«Ἡ Ὁδός», εἶπε ὁ Ἀρχαῖος Σοφός, «στομώνει τίς κοφτερές της κόψεις,
Ξεμπερδεύει τά μπλεγμένα νήματα,
Ἁπαλύνει τό ἐκτυφλωτικός της φῶς,
Συγχωνεύεται μέ τή σκόνη».9
Ἡ ἀληθινή ταπεινοφροσύνη δέν ὁρίζεται μέ λόγια.10 5
Εἶναι ἡ στολή τῆς Ἴδιας τῆς Πρωταρχικῆς Οὐσίας.
Ἡ Ὁδός τοῦ Οὐρανοῦ ἐνεδύθηκε αὐτήν.
Κατέβηκε ἀπό τό ὕψος Του,
Καί σκέπασε τή δόξα Του καί τή μεγαλοσύνη Του μέ ταπεινοφροσύνη,
Γιά νά μήν καταφλεχθεῖ ἡ κτίση βλέποντας τήν πύρινη φύση Του. 10
Ἡ κτίση δέν μποροῦσε ν’ ἀντικρύσει ἄμεσα τό Ἄκτιστο Φῶς Του.
Οὔτε μποροῦσε ν’ ἀκούσει τή βροντερή φωνή Του.
Γι’ αὐτό κατέβηκε ὄχι σάν σεισμός,
Ὄχι σάν πῦρ, ὄχι σάν φωνή φοβερή,11
Ἀλλά, ὅπως εἶπε ὁ Ἀρχαῖος Προφήτης: 15
«Ὡς ὑετός ἐπί πόκον
Καί ὡσεί σταγών ἡ στάζουσα ἐπί τήν γῆν.»12
Καλύπτοντας τήν μεγαλωσύνη Του μέ τό καταπέτασμα τῆς σαρκός,
Μιλῶντας μας μέ τό σῶμα
Τό ὁποῖο κατασκεύασε γιά τόν ἑαυτό Του μέσα στή μήτρα τῆς
Παρθένου.13 20
«Ἡ ταπεινοφροσύνη», εἶπε ὁ Ἀρχαῖος Σοφός, «εἶναι ἡ βάση τοῦ
ἀνώτατου,
Καί τό χαμηλό εἶναι ἡ βάση τοῦ ὑψηλοῦ.14
Γι’αὐτό ὁ σοφός φοράει τραχιά ροῦχα,
Ἀλλά ἔχει στόν κόρφο του ἰχάδι.»15
Ὅποιος φοράει τό τραχύ ἔνδυμα τῆς ταπεινοφροσύνης, 25
Ὁμοιάζει μέ τήν Ὁδό πού τό φόρεσε πρίν ἀπό μᾶς,
Ὅταν, ἐνδυόμενος τό τραχύ σῶμα τῆς ποταπότητάς μας,
Ἡ Δημιουργία ἀντίκρυσε τό ὕψος Του.
Καί τελικά ἔλαβε τό ἰχάδι της:
«Τή θέαση τοῦ Δημιουργοῦ της.»

Ιερομόναχος Δαμασκηνός
Χριστος το αιώνιο Ταο