Ταϋγέτη Μπασούρη. Η «άσχημη» καρατερίστα και συνεργάτης του Θανάση Βέγγου!!
Στην εξορία έζησε ακραίες συνθήκες με πολύ ξύλο.Το μοναχικό τέλος της και η βοήθεια από τη Μελίνα Μερκούρη.
Τις περισσότερες φορές οι ρόλοι που ενσάρκωνε περιστρέφονταν γύρω από το παρουσιαστικό της με έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού. Η Ταϋγέτη συγκαταλέγεται, μαζί με τη Γεωργία Βασιλειάδου και την Αθηνά Μερτύρη, στις «άσχημες» του ελληνικού κινηματογράφου. Μάλιστα η ίδια η Βασιλειάδου είχε αναφέρει ότι αν γινόντουσαν καλλιστεία για άσχημες, η ίδια θα έβγαινε σταρ Ελλάς και η Ταϋγέτη Μις Ελλάς! Η ηθοποιός δήλωνε συχνά: Ξέρω δεν είμαι όμορφη, αλλά έχω φωτογένεια. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της, αυτός ήταν και ο λόγος που την προσέλαβαν στον κινηματογράφο....
Σαν ηθοποιός ήταν ευχάριστη και σκορπούσε απλόχερα το γέλιο. Σαν άνθρωπος όμως ήταν μοναχική και αντικοινωνική. Απέφευγε τις κοσμικές εμφανίσεις και σπάνια ακολουθούσε τους συναδέλφους της στα στέκια των καλλιτεχνών όπου σύχναζαν. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή της, σαν κοπέλα είχε τα φλερτ της. Ο μοναχικός της χαρακτήρας εξηγείται από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στη ζωή της. Σε μικρή ηλικία έχασε τη μητέρα της και ανέλαβε προσωπικά τη φροντίδα της αδελφής της, η οποία ήταν φιλάσθενη και χρειαζόταν ιδιαίτερη περιποίηση. Οι δυο τους ήταν πολύ δεμένες και η Ταϋγέτη όταν έχασε την αδελφή της το 1993, παρόλο που ήταν σε προχωρημένη ηλικία, κατέρρευσε....
Η Ταϋγέτη έζησε κι άλλη πικρή εμπειρία που σημάδευσε όλη της τη ζωή. Την εξορία. Η ηθοποιός από νεαρή ηλικία είχε ενταχθεί στην Αριστερά. Όπως οι περισσότερες εξόριστες, έτσι και η Ταϋγέτη έζησε ακραίες και δύσκολες συνθήκες. Η ίδια είχε εκμυστηρευτεί στους φίλους της ότι είχε φάει ξύλο από χωροφύλακες, ακόμα και κατάβρεγμα με νερό μέσα στο χειμώνα...Οι ξυλοδαρμοί ήταν κάτι που δεν ξέχασε ποτέ η ηθοποιός. Ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία και πάσχοντας από γεροντική άνοια, το μόνο που επαναλάμβανε ήταν τα περιστατικά βίας σε βάρος της. Η αγωνίστρια ηθοποιός ανέφερε με ικανοποίηση ότι δεν υπέκυψε και δεν υπέγραψε την περίφημη δήλωση μετανοίας.
Το μοναχικό τέλος της Ταϋγέτης Μετά την εξορία η Ταϋγέτη εμφανίστηκε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες σε δεύτερους ρόλους και συμμετείχε σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις. Το 1984 ήταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία και δεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει τα απαραίτητα ένσημα για τη συνταξιοδότησή της. Η Μελίνα Μερκούρη, ως υπουργός πολιτισμού τη βοήθησε να προσληφθεί στο Εθνικό Θέατρο, όπου εμφανιζόταν μέχρι το 1992, και έτσι κατάφερε να πάρει σύνταξη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ζούσε στο σπίτι μιας ξαδέλφης της, που τη φρόντιζε αφού δεν είχε δημιουργήσει δική της οικογένεια. Πέθανε τον Ιανουάριο του 2003 από εγκεφαλικό μετά από νοσηλεία αρκετών ημερών. Δεν γράφτηκαν πρωτοσελιδα, δεν ετάφη με τιμές, αλλά σίγουρα το πέρασμά της δεν ήταν αδιάφορο. Ήταν μια γυναίκα που αγωνίσθηκε για τις ιδέες και την τέχνη και δεν το μετάνοιωσε ποτέ!!!
Φιλμογραφία
Μη μου άπτου (1996) [γυναίκα στη στάση]
Ζωή χαρισάμενη (1993)
Φανουρόπιττα (1991)
Πατρίς ληστεία οικογένεια (1987) ["πεθαμένη"]
Ο παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι (1987)
Όνειρο αριστερής νύχτας (1987)
Ο φαλακρός μαθητής (1979) [σύζυγος Οδυσσέα]
Δυο τρελοί και ο ατσίδας (1970)
Προκόπης ο απρόκοπος (1969)
Τρελλός παλαβός και Βέγγος (1968) [εξαδέλφη Κατίνας]
Ο κούκλος (1968)
Ο μπακαλόγατος (1968)
Ένας απένταρος λεφτάς (1967) [τρελλή "πεταλούδα"]
Από λαχτάρα σε λαχτάρα (1967Πάρε κόσμε (1967) [θεία]
Κοκοβιός και σπάρος στα δίχτυα της αράχνης (1967)
Η χαρτορίχτρα (1967)
Μανωλάκης ο τέντι μπόι (1967)
Ησαΐα χόρευε (1966) [υποψήφια νύφη]
Δοσατζού επιχείρηση γαμπρός (1966)
Ο Μελέτης στην Άμεσο Δράση (1966) [νύφη]
Ο παπατρέχας (1966) [Καλλιόπη]
Προξενήτρα πράκτωρ 017 (1966)
Φτωχό μου σπουργιτάκι (1965)
Προδομένη (1965)
Είναι μεγάλος ο καϋμός (1964) [Πανωραία]
Έξω φτώχεια και καλή καρδιά (1964) [Καλλιθέα]
Ζητιάνος μιας αγάπης (1964)
Μια εβδομάδα στον παράδεισο (1964)
Ζωή γεμάτη πόνο (1964) [(γειτόνισσα)]
Σχολή για σωφερίνες / Ο Βέγγος σωφεράντζα (1964)
Εμείς τα μπατιράκια (1963)
Οι ανειδίκευτοι / Ευτυχώς χωρίς δουλειά (1963) [κυρία με σκυλιά]
Το "τεμπελόσκυλο" (1963) [Αφροδίτη]
Οι τουρίστες (1963)
Λαφίνα (1962)
Πονεμένη μητέρα (1962)
Τέρμα τα δίφραγκα (1962)[Ευλαλία, σύζυγος Αγησιλάου και σπιτονοικοκυρά Αγαμέμνονα]
Τα Χριστούγεννα του αλήτη (1962)
Ο άντρας της γυναίκας μου (1962)
Αγνές ψυχές (1960)
Το πιθάρι (1962)
Ο τσακιτζής (1960)
Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959) [μέντιουμ]
Οι κληρονόμοι του Καραμπουμπούνα (1959)
Όσο υπάρχουν γυναίκες (1959)[πελάτισσα μαζί με την Μερύρη, στο ταξί του Γααρίδα]
Ένας ήρως με παντούφλες (1958) [σνομπ κυρία]
Χαρούμενοι αλήτες (1958) [πελάτισσα χασάπη]
Μπάρμπα Γιάννης ο κανατάς (1957) [πελάτισσα κανατά] Αγιούπα (1957)
Γραφείο συνοικεσίων (1956)
Στην εξορία έζησε ακραίες συνθήκες με πολύ ξύλο.Το μοναχικό τέλος της και η βοήθεια από τη Μελίνα Μερκούρη.
Τις περισσότερες φορές οι ρόλοι που ενσάρκωνε περιστρέφονταν γύρω από το παρουσιαστικό της με έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού. Η Ταϋγέτη συγκαταλέγεται, μαζί με τη Γεωργία Βασιλειάδου και την Αθηνά Μερτύρη, στις «άσχημες» του ελληνικού κινηματογράφου. Μάλιστα η ίδια η Βασιλειάδου είχε αναφέρει ότι αν γινόντουσαν καλλιστεία για άσχημες, η ίδια θα έβγαινε σταρ Ελλάς και η Ταϋγέτη Μις Ελλάς! Η ηθοποιός δήλωνε συχνά: Ξέρω δεν είμαι όμορφη, αλλά έχω φωτογένεια. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της, αυτός ήταν και ο λόγος που την προσέλαβαν στον κινηματογράφο....
Σαν ηθοποιός ήταν ευχάριστη και σκορπούσε απλόχερα το γέλιο. Σαν άνθρωπος όμως ήταν μοναχική και αντικοινωνική. Απέφευγε τις κοσμικές εμφανίσεις και σπάνια ακολουθούσε τους συναδέλφους της στα στέκια των καλλιτεχνών όπου σύχναζαν. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή της, σαν κοπέλα είχε τα φλερτ της. Ο μοναχικός της χαρακτήρας εξηγείται από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στη ζωή της. Σε μικρή ηλικία έχασε τη μητέρα της και ανέλαβε προσωπικά τη φροντίδα της αδελφής της, η οποία ήταν φιλάσθενη και χρειαζόταν ιδιαίτερη περιποίηση. Οι δυο τους ήταν πολύ δεμένες και η Ταϋγέτη όταν έχασε την αδελφή της το 1993, παρόλο που ήταν σε προχωρημένη ηλικία, κατέρρευσε....
Η Ταϋγέτη έζησε κι άλλη πικρή εμπειρία που σημάδευσε όλη της τη ζωή. Την εξορία. Η ηθοποιός από νεαρή ηλικία είχε ενταχθεί στην Αριστερά. Όπως οι περισσότερες εξόριστες, έτσι και η Ταϋγέτη έζησε ακραίες και δύσκολες συνθήκες. Η ίδια είχε εκμυστηρευτεί στους φίλους της ότι είχε φάει ξύλο από χωροφύλακες, ακόμα και κατάβρεγμα με νερό μέσα στο χειμώνα...Οι ξυλοδαρμοί ήταν κάτι που δεν ξέχασε ποτέ η ηθοποιός. Ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία και πάσχοντας από γεροντική άνοια, το μόνο που επαναλάμβανε ήταν τα περιστατικά βίας σε βάρος της. Η αγωνίστρια ηθοποιός ανέφερε με ικανοποίηση ότι δεν υπέκυψε και δεν υπέγραψε την περίφημη δήλωση μετανοίας.
Το μοναχικό τέλος της Ταϋγέτης Μετά την εξορία η Ταϋγέτη εμφανίστηκε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες σε δεύτερους ρόλους και συμμετείχε σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις. Το 1984 ήταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία και δεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει τα απαραίτητα ένσημα για τη συνταξιοδότησή της. Η Μελίνα Μερκούρη, ως υπουργός πολιτισμού τη βοήθησε να προσληφθεί στο Εθνικό Θέατρο, όπου εμφανιζόταν μέχρι το 1992, και έτσι κατάφερε να πάρει σύνταξη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ζούσε στο σπίτι μιας ξαδέλφης της, που τη φρόντιζε αφού δεν είχε δημιουργήσει δική της οικογένεια. Πέθανε τον Ιανουάριο του 2003 από εγκεφαλικό μετά από νοσηλεία αρκετών ημερών. Δεν γράφτηκαν πρωτοσελιδα, δεν ετάφη με τιμές, αλλά σίγουρα το πέρασμά της δεν ήταν αδιάφορο. Ήταν μια γυναίκα που αγωνίσθηκε για τις ιδέες και την τέχνη και δεν το μετάνοιωσε ποτέ!!!
Φιλμογραφία
Μη μου άπτου (1996) [γυναίκα στη στάση]
Ζωή χαρισάμενη (1993)
Φανουρόπιττα (1991)
Πατρίς ληστεία οικογένεια (1987) ["πεθαμένη"]
Ο παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι (1987)
Όνειρο αριστερής νύχτας (1987)
Ο φαλακρός μαθητής (1979) [σύζυγος Οδυσσέα]
Δυο τρελοί και ο ατσίδας (1970)
Προκόπης ο απρόκοπος (1969)
Τρελλός παλαβός και Βέγγος (1968) [εξαδέλφη Κατίνας]
Ο κούκλος (1968)
Ο μπακαλόγατος (1968)
Ένας απένταρος λεφτάς (1967) [τρελλή "πεταλούδα"]
Από λαχτάρα σε λαχτάρα (1967Πάρε κόσμε (1967) [θεία]
Κοκοβιός και σπάρος στα δίχτυα της αράχνης (1967)
Η χαρτορίχτρα (1967)
Μανωλάκης ο τέντι μπόι (1967)
Ησαΐα χόρευε (1966) [υποψήφια νύφη]
Δοσατζού επιχείρηση γαμπρός (1966)
Ο Μελέτης στην Άμεσο Δράση (1966) [νύφη]
Ο παπατρέχας (1966) [Καλλιόπη]
Προξενήτρα πράκτωρ 017 (1966)
Φτωχό μου σπουργιτάκι (1965)
Προδομένη (1965)
Είναι μεγάλος ο καϋμός (1964) [Πανωραία]
Έξω φτώχεια και καλή καρδιά (1964) [Καλλιθέα]
Ζητιάνος μιας αγάπης (1964)
Μια εβδομάδα στον παράδεισο (1964)
Ζωή γεμάτη πόνο (1964) [(γειτόνισσα)]
Σχολή για σωφερίνες / Ο Βέγγος σωφεράντζα (1964)
Εμείς τα μπατιράκια (1963)
Οι ανειδίκευτοι / Ευτυχώς χωρίς δουλειά (1963) [κυρία με σκυλιά]
Το "τεμπελόσκυλο" (1963) [Αφροδίτη]
Οι τουρίστες (1963)
Λαφίνα (1962)
Πονεμένη μητέρα (1962)
Τέρμα τα δίφραγκα (1962)[Ευλαλία, σύζυγος Αγησιλάου και σπιτονοικοκυρά Αγαμέμνονα]
Τα Χριστούγεννα του αλήτη (1962)
Ο άντρας της γυναίκας μου (1962)
Αγνές ψυχές (1960)
Το πιθάρι (1962)
Ο τσακιτζής (1960)
Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959) [μέντιουμ]
Οι κληρονόμοι του Καραμπουμπούνα (1959)
Όσο υπάρχουν γυναίκες (1959)[πελάτισσα μαζί με την Μερύρη, στο ταξί του Γααρίδα]
Ένας ήρως με παντούφλες (1958) [σνομπ κυρία]
Χαρούμενοι αλήτες (1958) [πελάτισσα χασάπη]
Μπάρμπα Γιάννης ο κανατάς (1957) [πελάτισσα κανατά] Αγιούπα (1957)
Γραφείο συνοικεσίων (1956)
Ο ζηλιαρόγατος (1956) [Κοκκίνου]
Ιστορία μιας κάλπικης λίρας (1955)
Ιστορία μιας κάλπικης λίρας (1955)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου