Η Gillian είναι ένα κορίτσι επτά ετών που δεν μπορεί να παραμείνει καθιστή στο σχολείο. Σηκώνεται συνέχεια, αποσπάται η προσοχή της, πετάει με τις σκέψεις της και δεν μπορεί να παρακολουθήσει το μάθημα. Οι δάσκαλοί της ανησυχούν, την τιμωρούν, την μαλώνουν, επαινούν τις λίγες φορές που παρακολουθεί καθιστή τα μαθήματα, αλλά τελικά, η κατάσταση δεν αλλάζει. Η Gillian αδυνατεί να μείνει καθιστή και να παρακολουθήσει με προσοχή.
Η μητέρα της πιστεύει ότι δεν μπορεί να μην λάβει υπόψιν της τη συμπεριφορά της κόρης της. Γι’αυτό και όταν αυτή επιστρέφει στο σπίτι, την μαλώνει και την τιμωρεί. Λες και δεν έφταναν οι χαμηλοί βαθμοί, οι τιμωρίες και ο εξευτελισμός των συμμαθητών της στο σχολείο.
Κάποια ημέρα οι δάσκαλοι προσκαλούν τη μητέρα στο σχολείο. Η μητέρα, φανερά λυπημένη, πιάνει την κόρη της από το χέρι και πηγαίνει στο σχολείο. Οι δάσκαλοι τής μιλούν για μια διαταραχή που θεωρούν εμφανή στο μικρό κορίτσι. Επειδή η μικρή δεν παρουσιάζει υπερκινητικότητα, δεν θεωρούν υποχρεωτικό να της χορηγήσουν κάποια αγωγή.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, φθάνει ένας μεγάλος σε ηλικία δάσκαλος που γνωρίζει την μικρή και την ιστορία της. Ζητάει λοιπόν από όλους τους δασκάλους, αλλά και από την μητέρα, να πάει με το μικρό κορίτσι στο δίπλα δωμάτιο, απ’όπου θα μπορούν όλοι να τη βλέπουν.
Ενώ κατευθύνεται προς το δωμάτιο, λέει στη Gillian ότι θα επιστρέψουν σύντομα, της βάζει μουσική να παίζει στο ράδιο και βγαίνει από το δωμάτιο. Η μικρή βρίσκεται μόνη της μέσα στο δωμάτιο και αρχίζει να χορεύει και να εκφράζεται μέσα από την καρδιά της, στους ήχους της μουσικής.
« Η Gillian δεν είναι άρρωστη, είναι απλά χορεύτρια!», λέει χαμογελώντας ο ηλικιωμένος καθηγητής μπροστά στους υπόλοιπους, που τον κοιτούν με έκπληξη, αλλά και συμπόνια. Προτείνει στη μητέρα της να την πάει σε μαθήματα χορού, αλλά και στους δασκάλους να την αφήνουν να χορεύει μια στο τόσο.
Όταν η μικρή επιστρέφει από το πρώτο της μάθημα χορού, λέει στη μητέρα της: «όλοι είναι σαν και εμένα, κανείς δεν μπορεί να παραμείνει καθιστός!».
Το 1981, έπειτα από μία επιτυχημένη καριέρα ως χορεύτρια, αφού άνοιξε τη δική της σχολή χορού και έλαβε διεθνή αναγνώριση για την τέχνη της, η Gillian lynne θα γίνει η χορογράφος του μιούζικαλ “Cats”.
Κείμενο, Προχωράμε
Απο την ομάδα μας εδώ https://www.facebook.com/groups/611062286391424/
Made in Greece: Το άδοξο τέλος του πρώτου ελληνικού τρακτέρ με την αθάνατη μηχανή.
Αυτό το μοτέρ ήταν made in Greece. Ο τρόπος για να μπει λουκέτο όμως ήταν ακόμα πιο... ελληνικός
Τα προϊόντα που κατασκεύαζε τις παλαιότερες δεκαετίες η Ελλάδα, είτε στο βιοτεχνικό, είτε στο βιομηχανικό χώρο δεν είχαν σε μια ευρεία γκάμα να ζηλέψουν τίποτα από τα αντίστοιχα του εξωτερικού.
Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα ήταν και ανώτερα σε ποιότητα. Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι οι ντιζελοκινητήρες της πάλαι ποτέ θρυλικής επιχείρησης «Μαλκότση». Ακόμα και πολλά χρόνια μετά υπάρχουν ακόμα τέτοιοι κινητήρες εν ζωή, κυρίως σε τρακτέρ, αλλά και σε καΐκια, αντλίες, όπου απευθύνονταν τα προϊόντα της εταιρίας.
Στον αγροτικό κόσμο το όνομα «Μαλκότση» είναι συνυφασμένο με τη φράση «σκυλί», δηλαδή την ποιότητα κατασκευής και αντοχής στο χρόνο. Έχουν περάσει περισσότερα από 60 χρόνια που η εταιρία τροφοδότησε για τελευταία φορά την ελληνική ύπαιθρο κι όμως στα χωράφια μας κυκλοφορούν ακόμα τέτοιες μηχανές.
Ο Σωκράτης Μαλκότσης είναι ιστορικά ο σημαντικότερος Έλληνας κατασκευαστής μηχανών. Αποφοίτησε το 1919 από το ΕΜΠ ως μηχανολόγος μηχανικός και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πολυτεχνείο της Λιέγης ένα χρόνο αργότερα. Έμεινε στο Βέλγιο, συγκεκριμένα στην Αμβέρσα, για να εργαστεί από το 1921 έως το ’24 στην εγκατάσταση κέντρων αυτόματης τηλεφωνίας και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα άνοιξε τεχνικό γραφείο.
Στο χώρο των μηχανικών κατασκευών μπήκε το 1934, ιδρύοντας στην Πειραιά την «Τέχνικα Σ. Μαλκότσης Α.Ε. Γενικών και Τεχνικών Επιχειρήσεων», με κύριο μέτοχο την Τράπεζα Χίου. Κατά την περίοδο του πολέμου, το μηχανουργείο του Μαλκότση κατασκεύαζε βλήματα για το Βασιλικό Ναυτικό, σε συνεργασία με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο και το Καλυκοποιείο του Μποδοσάκη. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η εταιρία αναπτύσσεται ραγδαία και γίνεται μία από τις πιο δυναμικές της Ελλάδας. Στην παραγωγή της τίθενται από εξαρτήματα για το σιδηροδρομικό δίκτυο, μέχρι μηχανουργικά δράπανα, ποτιστικές μηχανές και τελικά ένα ολοκληρωμένο ελληνικό τρακτέρ.
Ο προορισμός χρήσης των προϊόντων της επιχείρησης διευρυνόταν διαρκώς. Με χαμηλό κόστος κάλυπτε τις ανάγκες των αγροτικών αρδευτικών αντλιοστασίων, αλλά και την κίνηση των πολλών μικρών αλιευτικών σκαφών, τις βιοτεχνικές και άλλες συναφείς εφαρμογές με χαμηλό κόστος. Οι μηχανές Malkotsis βρήκαν τη χρήση σε ποικίλες βιομηχανικές εφαρμογές, ενώ τα πρότυπα μηχανών βαρκών έγιναν θρυλικά για την αξιοπιστία τους
Σε περίπου μια δεκαετία παρήχθησαν 30.000 κινητήρες 7 και 15 ΗΡ. Το εργοστάσιο του Μαλκότση εξελίχθηκε σε «σχολείο» μηχανολογικής εκπαίδευσης. Εργάσθηκαν σε αυτό εν δυνάμει καθηγητές του ΕΜΠ και άλλοι επιστήμονες που συμμετείχαν στα έργα των αντλιοστασίων της λίμνης Υλίκης για την υδροδότηση της Αθήνας.
Το αποκορύφωμα της επιτυχίας ήρθε με τη μηχανή ΕΜ (ή αλλιώς «Έλσα Μαλκότση»), ονομασία από τα αρχικά του ονόματος της κόρης του. Ο μονοκύλινδρος, κατακόρυφος, υδρόψυκτος πετρελαιοκινητήρας, ισχύος 10-12 ίππων, είναι ο «αθάνατος» της ελληνικής βιομηχανίας, καθώς σε αρκετές περιοχές της χώρας εξακολουθεί να λειτουργεί παραγωγικά ως σήμερα.
Ακολούθησε η τελειοποίηση του ομώνυμου τρακτέρ, που σχεδιάστηκε σε συνεργασία με μια βρετανική συμβουλευτική εταιρία. Λόγω χρηματοδοτικών και άλλων προβλημάτων όμως, όπως η πλήρης έλλειψη κρατικής υποστήριξης (βλέπε γραφειοκρατία), το νέο τρακτέρ παράχθηκε μόνο για μερικά έτη και δεν μπήκε ποτέ σε γραμμή μαζικής παραγωγής.
Η επόμενη τρικλοποδιά του κράτους ήταν και η χαριστική βολή. Ο Μαλκότσης έπεσε ουσιαστικά θύμα οικονομικού σαμποτάζ. Όταν το κράτος του ζήτησε να ανταποκριθεί σε μια μεγάλη παραγγελία 1.000 μηχανών για στρατιωτικά οχήματα προς την ΕΛΒΟ, αναγκάστηκε να προσφύγει σε δανεισμό από την Εθνική Τράπεζα. Ο Μαλκότσης παρέδωσε τις μηχανές, όμως το κράτος δεν τον πλήρωσε. Δεν δεχόταν ούτε συμψηφισμό με την Εθνική Τράπεζα, η οποία ζητούσε να τηρούνται κανονικά οι όροι του δανείου. Σε μια ελληνική πρωτοτυπία λουκέτου επιχείρησης αυτό που ακολούθησε ήταν η κατάσχεση!
Όταν η εταιρία έκλεισε ήταν ένα Κολοσσός για την εποχή με 3.000 εργαζομένους. Οι «αθάνατες» μηχανές της είχαν ως αποτέλεσμα να βγει μέχρι και η φήμη ότι αυτός ήταν ο λόγος χρεοκοπίας (από τη στιγμή που δεν υπήρχε ανάγκη για αντικατάστασή τους), φυσικά όμως δεν επρόκειτο περί αυτού.
Το τέλος της μεγαλύτερης βιομηχανίας μηχανών βαρέως τύπου που γνώρισε η Ελλάδα, σηματοδοτεί ουσιαστικά την έναρξη του σχεδίου καταστροφής του εθνικού κορμού της οικονομίας.
- Η κόλαση μικρέ είναι μετά... Τώρα είναι μόνο το προσάναμμα...
- Τι εννοείς?
- Πιστεύεις ότι αυτή η ασύλληπτη απώλεια ζωτικής ενέργειας και ενεργοπληροφοριακού παλμού ΖΩΗΣ θα μείνει έτσι; Και δε σου μιλάω για το μικροκλίμα που θα αλλάξει ριζικά και θα μείνει έτσι τουλάχιστον για τα επόμενα 30 χρόνια... αλλά κάτι βαθύτερο!
Πιστεύεις ότι είναι μόνο το οξυγόνο; Το οικολογικό της υπόθεσης;
- Τι άλλο μπορεί να είναι δηλαδή;
- Η Σκιά του Θανάτου θα μείνει πολλά χρόνια εκεί και θα επηρεάζει το σκεπτικό, την ψυχολογία και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Η ψυχή τους θα μαυρίσει σαν τα αποκαΐδια και ο νούς τους θα σκοτισθεί. Θα γίνουν ακόμη πιο επιρρεπείς σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Αποκόπτονται όλο και περισσότερο από τον Παλμό της Ζωής. Και αυτό ήδη φαίνεται στην καθημερινότητα.
- Θες να πεις ότι αυτή η καταστροφή θα επηρεάσει την ψυχολογία των ανθρώπων μελλοντικά;
- Δεν αναφέρομαι μόνο στην "ψυχολογία". Μιλάω για απώλεια του βιοηλεκτρισμού. Τα δέντρα και τα φυτά μετατρέπουν την ενέργεια του ήλιου σε βιοηλεκτρισμό και με αυτόν τροφοδοτούν όλους τους άλλους οργανισμούς. Ο yang ηλιακός ηλεκτρισμός εξισορροπείται από το yin της Γης. Το αποτέλεσμα είναι η βλάστηση και η πανίδα. Δεν έχεις προσέξει πόσο ηρεμείς όταν περπατάς στη φύση; Αυτό γίνεται διότι ενώνεσαι με τους πρωτογενείς παραγωγούς βιοηλεκτρισμού αρνητικών ιόντων που είναι τα φυτά. Με τα μάτια απορροφάς το πράσινο (κυρίως) χρώμα το οποίο αυξάνει την παραγωγή θεραπευτικών αντιφλεγμονωδών ουσιών. Με τα αυτιά σου ακούς τα πουλιά που κελαηδούν δηλαδή παράγουν συχνότητες ακουστικές που συνάδουν με τα κύματα άλφα του εγκεφάλου σου. Με τα γυμνά σου πόδια απορροφάς τα yin ηλεκτρόνια της Γης για να ανακουφίσουν την ένταση των yang ηλεκτρονίων του Ηλίου. Με τη μύτη σου έρχεσαι σε επαφή με τα αρώματα των λουλουδιών, ιδιαίτερα ισχυρές ηλεκτροχημικές ενώσεις που μετατρέπονται σε εξισορροπιστικά στοιχεία στο σώμα σου. Αυτό το πρόσεξε και ο Bach. Το δάσος όπως και η θάλασσα είναι Θεραπευτές. Χωρίς αυτούς του Θεραπευτές είσαι καταδικασμένος. Νομίζω στο μέλλον θα αυξηθούν τα ψυχοσωματικά και τα χρόνια ακόμα περισσότερο!
- Και τελικά πως τα καταστρέφουμε τα δάση; Πως;
- Η απάντηση είναι απλή. Γεννιόμαστε με τη δυνατότητα να γίνουμε άνθρωποι... αλλά όχι με την βεβαιότητα!
...από αυτό το όμορφο σημείο της πόλης του Αγρίνιου...με την δική του ιστορία...τις δικές του γειτονιές...τα δικά του 'σχολεία κ παιδιά"...τους Πόντιους...τους Πρόσφυγες που από το μηδέν έφτιαξαν τον συνοικισμό...ξεκινήσαμε να μεγαλώνουμε με τον δικό μας τρόπο...
...και το νερό αλλιώτικο....
...και οι μουσικές...
...οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας που τα μισά τους χρόνια τα έζησαν μακριά στην άλλη Ελλάδα...
..ψιλό...τσιφτινάκι...Τάβλι...Πρέφα...
...χωρίς πολυκατοικίες...
...με τον Κρόνο...
...το Μπασκετάκι κ την παιδική χαρά...
...το ρέμα της Ερυθραίας...
...το Κιούνι...
...τα προσφυγικά σπίτια...
...τις αυλές με τα λουλούδια...
...τους παππούδες μας που μιλούσαν Τουρκικά η Ποντιακά όταν ήθελαν να μην καταλάβουμε τι λένε στην γιαγιά...
...την ΑΕΚ Αγίου Κωνσταντίνου⚽️...
...τον Ερυθραίκο⚽️του Λοσάντα του Μαχαιρίδη...του Ακριτική...του Μαυροφρύδη...του Ασλανίδη...
...το Γουέμπλει...
...του Κομπλίτσι το γηπεδάκι στο ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ...
...το σχολείο ΤΟΥ ΧΑΛΜΟΥΚΗ το 2ο...και το γηπεδάκι δίπλα...
...τα παλιά φλιμπεράκια του Κυπραίου..
...ο Βρέκος...
...τα Αγγλικά του Σταυρίδη...
...ο Γκούμας...
...ο Καπέλης...
...το κοτοπουλάκι...
...ο Παπαγάλος...
...τις 7 Μουριές...
...το Σταυροδρόμι...
...το ΚΑΠΗ...
...το Πολυκλαδικό...
...ο Κύριλης...
...ο Μάγκας...
...ο Σαμαράς κ το μπιλιάρδο...
...ο Παναγιωτόπουλος...
...ο Πρόσφυγας...
...ο Παππούς...
...ο Γλυκανισος.....
...ο Σπορτ Μπίλλυ...
...ο Παπαστάμος η καλή καρδιά...
...ο Παπαστάθης στο όριο με το Αγρίνιο...
...το Σκουφάκι κ το Εν Σμύρνη πριν...
...η πλατείτσα στην Ερυθραία...
...το Δημαρχείο το παλιό...
...το 1ο κ το 2ο δημοτικό...
...το Γυμνάσιο...
...το παλιό νηπιαγωγίο χαμηλά στην Ερυθραία....
...η Αγία Παρασκευούλα...
...η καταβόθρα...
...το Μπέλαμι...
...το καφενείο του παππού και όλα τα καφενεία τα παλιά της Ερυθραίας κ του Αγίου Κωνσταντίνου....
...το Τροφό...
...ο Αι λιάς......και πόσα, αλλά ξεχνώ❤❤
...Ο ΙΩΝΙΚΟΣ🏃♂️🏀...Ο κύριος Γιαταγάνας...
...ο Αχελώος τ.ν...
.. το Καρναβάλι μας...
...ο θείος ο Τυριλέν...
...το περίπτερο του Τσούμα...
...ο Θωμάς,ο Πάνος,ο Τέο,ο Πέτρος,ο Γιάννης,,ο Βασίλης,ο Φώτης,ο Νίκος,ο Πάνος,η Ελένη,η Νεκταρία,η Νατάσα,η Σόνια,η Αριστέα,η Πελαγία και όλα τα παιδιά...
...όλοι οι συμμαθητές...οι γονείς τους...οι παππούδες μας που σιγά σιγά φεύγουν όλοι...
...η νέα γενιά...η 3η γενιά...εμείς...
...σε τούτο τον ευλογημένο τόπο γιορτάζουμε σήμερα...
❤Φευγιό ήταν απ τα σπίτι μας απ την Μικρά Ασία κ τον Πόντο... και δω έγινε η πατρίδα μας...❤
...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ......
Τι
καλύτερο από μια πεζοπορία στο βουνό, αφού αποτελεί άριστο συνδυασμό
άσκησης και ευεξίας. Αν αναρωτιέστε γιατί, μάθετε ότι η ορεινή
πεζοπορία γυμνάζει το σώμα, «καίει» θερμίδες, χαλαρώνει, μας γεμίζει
ευεξία και μας φέρνει σε άμεση επαφή με τη φύση!
Με την ορεινή πεζοπορία:
Γυμνάζονται τα πόδια και κυρίως οι γάμπες και οι τετρακέφαλοι.
Τονώνεται το κυκλοφορικό σύστημα, αφού επιτυγχάνεται η αύξηση της καρδιακής και αναπνευστικής συχνότητας.
Χάνονται εύκολα κιλά.
Ο οργανισμός αποκτά υγεία και ευεξία και ζωντανεύουν οι αισθήσεις.
Πλεονεκτήματα
Η πεζοπορία δεν απαιτεί κάποια τεχνική, όλοι ξέρουμε να περπατάμε.
Πρόκειται για άσκηση που γίνεται στη φύση, κάτι που όλοι μας έχουμε ανάγκη.
Είναι απολύτως ακίνδυνη και καθόλου ανταγωνιστική.
Κοστίζει ελάχιστα.
Απελευθερώνει, εξοικειώνει με τη φύση και κοινωνικοποιεί.
Ο απαραίτητος εξοπλισμός
Αυτός είναι ανάλογος των διαδρομών που θα κάνετε στο βουνό, αλλά και των καιρικών συνθηκών. Έτσι λοιπόν:
Το βασικότερο που χρειάζεστε είναι ένα καλό ζευγάρι παπούτσια
trekking. Προτιμότερο είναι να διαλέξετε ένα ζευγάρι που πιάνουν τους
αστραγάλους.
Επίσης, απαραίτητο είναι ένα μπουφάν ή αντιανεμικό αδιάβροχο,
γάντια, μάλλινος σκούφος, γυαλιά ηλίου, θερμο-εσώρουχα (αν κάνει πολύ
κρύο) και καπέλο.
Καλό θα είναι να πάρετε μαζί σας μια δεύτερη φανέλα και ένα δεύτερο ζευγάρι κάλτσες.
Απαραίτητο είναι επίσης ένα κουτί πρώτων βοηθειών με επιδέσμους,
γάζες, ασπιρίνες, καταπραϋντικά για τον πόνο και αλοιφή για τυχόν
τσιμπήματα από έντομα.
Στο σακίδιό σας πρέπει να υπάρχει νερό ή ισοτονικό διάλυμα για τη
συμπλήρωση υγρών καθώς και τροφές ελαφριές, αλλά πλούσιες σε θερμίδες,
όπως ξηροί καρποί, σταφίδες, σοκολάτες κ.ά.
Το σακίδιό σας πρέπει να είναι αδιάβροχο, ανατομικό, να πιάνει καλά στην πλάτη και να μη δυσκολεύει τις κινήσεις σας.
Ο δεκάλογος του καλού πεζοπόρου
Ο καθένας πρέπει να γνωρίζει τις ικανότητές του.
Χρειάζεται να λειτουργεί με σύνεση.
Να γνωρίζει ότι το βουνό δεν είναι κατάλληλο για επίδειξη και ανταγωνισμούς.
Να έχει συναίσθηση των κινδύνων.
Να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα πριν από το ξεκίνημα.
Να έχει καλή φυσική κατάσταση.
Να σκέφτεται λογικά σε περιπτώσεις κινδύνου.
Να έχει επιλεχθεί η κατάλληλη παρέα και να υπάρχει συνεργασία και κατανόηση μεταξύ των μελών της.
Να υπάρχει σεβασμός προς το περιβάλλον που τον φιλοξενεί. Να μην αφήνει σκουπίδια.
Να μην παρασύρεται από ενθουσιασμό σε παράτολμες εκτιμήσεις.
Υποχρεωτικός Εξοπλισμός για Πορείες (από το site του Φυσιολατρικού Συλλόγου Ηρακλείου Κρήτης)
Ορειβατικό παπούτσι (μποτάκι που κρατά τον αστράγαλο και με ανάγλυφο
πέλμα) το οποίο φοράμε και το χειμώνα και το καλοκαίρι. Προστατεύει το
πέλμα από τις πέτρες στα μονοπάτια και κρατά σταθερό το πόδι για την
αποφυγή διαστρέμματος. Tα αθλητικά παπούτσια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ!!!
Αδιάβροχο μπουφάν και χειμώνα και καλοκαίρι.
Δεύτερο ζευγάρι κάλτσες μέσα στο σακίδιο (το ορειβατικό παπούτσι
είναι ημιαδιάβροχο αλλά εάν μπει το πόδι σε λακκούβα με νερό τότε μπορεί
να βραχεί η κάλτσα και πρέπει να αλλαχθεί ΑΜΕΣΑ!).
Νερό (ποσότητα ανάλογη με τις ώρες της πορείας και τις καιρικές συνθήκες).
Τροφή για να μας συντηρήσει στη πορεία (ξηρούς καρπούς, φρούτα,
μπάρες δημητριακών, παστέλι, σταφίδες, γενικά τροφή που δίνει ενέργεια
χωρίς να μας εμποδίσει στο περπάτημα).
ΑΤΟΜΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ : Αν ακολουθούμε κάποια ατομική θεραπεία, δεν
ξεχνάμε τα ατομικά μας φάρμακα. Αν το πρόβλημά μας είναι σοβαρό, καλό θα
ήταν να έχουμε ενημερώσει γι’ αυτό το σύλλογο. Έχουμε πάντα τις οδηγίες
χρήσης όλων των φαρμάκων μαζί μας (για τον συνοδοιπόρο που θα θελήσει
να μας βοηθήσει). Ελέγχουμε συχνά την ημερομηνία λήξης των φαρμάκων και
φροντίζουμε να είναι συσκευασμένα έτσι, που να μην διατρέχουν κίνδυνο
καταστροφής από τις καιρικές συνθήκες που μπορεί να συναντήσουμε στις
πορείες.
Αφήνουμε στο λεωφορείο επιπλέον ρούχα και παπούτσια για να αλλάξουμε
όταν τελειώσει η πορεία, σε περίπτωση που χρειαστεί. Κρατάμε και
πετσέτα για να σκουπιστούμε.
ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ : Φακό με εφεδρικές μπαταρίες και λαμπάκι,
ατομικό φαρμακείο, σφυρίχτρα, πυξίδα, σουγιά, σπίρτα αδιάβροχα και
αναπτήρα, εφεδρικά κορδόνια, αντηλιακή κρέμα, γυαλιά ηλίου, χαρτί
υγείας, και σακούλα για τα σκουπίδια μας.
Βασικός Εξοπλισμός
Μπαστούνια για πεζοπορία, καλύτερα 2, για να μην επιβαρύνονται τα γόνατα.
Σακίδιο πλάτης (ανατομικό, ελαφρύ, με ιμάντες και εξωτερικές θήκες
και που να επιτρέπει στην πλάτη να αερίζεται και να έχει και αδιάβροχο
κάλυμμα).
Ισοθερμικά ρούχα (δεν είναι αδιάβροχα, απομακρύνουν την υγρασία από το δέρμα μας πολύ γρήγορα και στεγνώνουν επίσης γρήγορα).
Πουλόβερ φλις για να το φοράμε στις στάσεις.
Γάντια και σκούφο (ΟΧΙ ΚΑΣΚΟΛ! Είναι επικίνδυνο για ατύχημα! Υπάρχει
ειδικό ισοθερμικό κάλυμμα για το λαιμό που ονομάζεται μπαφ) για το
χειμώνα και καπέλο για το καλοκαίρι όσο το δυνατόν πιο πλατύγυρο για να
προστατεύει και το πρόσωπο αλλά και το σβέρκο.
Αδιάφροχο παντελόνι για την περίπτωση που χρειαστεί να περπατήσουμε σε βροχή.
Επιπλέον εξοπλισμός
Γκέτες από αδιάβροχο υλικό οι οποίες μπαίνουν εξωτερικά, πάνω από το
παντελόνι και προστατεύει από το νερό και τις λάσπες το τμήμα του
ποδιού από το αστράγαλο ως το γόνατο.
Για ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ:
σκηνή,
υπνόσακος και υπόστρωμα,
Καμινέτο,
μαγειρικά σκεύη,
ποτήρι,
μαχαιροπήρουνα,
χαρτί υγείας,
φακός.
ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΑΚΙΔΙΟΥ: Τα ελαφριά αντικείμενα στο κάτω μέρος, τα βαριά
στο πάνω, τα ρούχα προς το μέρος της πλάτης μας και μέσα σε πλαστικές
τσάντες για να μη βραχούν, τα είδη πρώτης ανάγκης στις εξωτερικές θήκες.
Άλλες χρήσιμες Συμβουλές
Παπούτσι, κάλτσα και πόδι πρέπει να είναι “ένα σώμα”. Στην ανάγκη, για να το πετύχουμε, φοράμε δεύτερο ζευγάρι κάλτσες.
Πάντα κόβουμε τα νύχια των ποδιών μας 2 μέρες πριν την πορεία.
Το βράδυ πριν την πορεία αποφεύγουμε το πολύ και βαρύ φαγητό.
Προτιμάμε τα φαγητά που απελευθερώνουν ενέργεια (ζυμαρικά, πατάτες).
Το αλκοόλ στη διάρκεια της πορείας δεν προσφέρει καμία βοήθεια (δεν ζεσταίνει), αντίθετα εμποδίζει.
Φοράμε ρούχα με έντονα χρώματα για να είμαστε εύκολα ορατοί αν χρειαστεί.
Αποφεύγουμε τα βαμβακερά ενδύματα γιατί κατακρατούν την υγρασία, στεγνώνουν δύσκολα.
Προσέχουμε να μην προεξέχουν τα πράγματά μας από το σακίδιο και να
μην κρέμονται κορδόνια. Υπάρχει κίνδυνος κάπου να πιαστούν και να
τραυματιστούμε.
Μεγάλη προσοχή χρειάζεται όταν χρησιμοποιούμε μπατόν να μην χτυπήσουμε εκείνον που μας ακολουθεί.
Αποφεύγουμε, ακόμη και το καλοκαίρι, τα κοντά παντελόνια και τα παπούτσια που δεν καλύπτουν τον αστράγαλο.
Συμπεριφορά
Ο αρχηγός είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια των πεζοπόρων και την
ομαλή διεξαγωγή της πορείας. Οι οδηγίες που δίνει στην ομάδα έχουν σαν
στόχο να προειδοποιήσουν για τις δυσκολίες της πορείας και να
κατευθύνουν την ομάδα. Όλοι οι συμμετέχοντες πρέπει να ακολουθούν πάντα
τις οδηγίες που δίνει ο αρχηγός.
Ο αρχηγός είναι πάντα μπροστά από όλη την ομάδα και στο τέλος
υπάρχει πάντα κάποιος που έχει οριστεί σαν «σκούπα» και αυτός πρέπει να
είναι ο τελευταίος της ομάδας.
Ο κάθε πεζοπόρος ελέγχει πάντα εάν έχει οπτική επαφή με εκείνον που
ακολουθεί ώστε να μη διασπαστεί η ομάδα και περιμένουμε πάντα εκείνους
που ακολουθούν. Ταυτόχρονα τηρούμε οπτική επαφή με εκείνους που
προηγούνται και προσέχουμε να ακολουθούμε το μονοπάτι που έχουν ήδη
περπατήσει αυτοί που είναι μπροστά. Δεν λοξοδρομούμε εάν δεν
ενημερώσουμε. Εάν κάποιος χαθεί θα ταλαιπωρηθεί όλη η ομάδα και όχι μόνο
εκείνος!
Η ομάδα κρατάει το ρυθμό του πιο αργού πεζοπόρου, ο οποίος δεν
αργοπορεί για κανένα άλλο λόγο παρά μόνο λόγω δυνάμεων. Η ομάδα πρέπει
να είναι πάντα ενωμένη. Ανταγωνιστικές και εγωιστικές συμπεριφορές δεν
επιτρέπονται στις πεζοπορίες.
Συμμετέχουμε στη πορεία μόνο αν είμαστε υγιής και ξεκούραστοι. Κρατάμε δυνάμεις και δεν φτάνουμε ποτέ στα όριά μας.
Εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ενημερώνουμε διακριτικά τον αρχηγό.
Αποφεύγουμε να πανικοβάλουμε την ομάδα και να οξύνουμε το όποιο πρόβλημα
με αυτό τον τρόπο.
Είμαστε καλοπροαίρετοι και φιλικοί με όλη την ομάδα. Ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα, προτιμήσεις και επιλογές.
Στη πορεία προσέχουμε να μην κλωτσάμε πέτρες ή να πετάμε αντικείμενα γιατί μπορεί να τραυματιστεί κάποιος συνοδοιπόρος.
Τι δεν πρέπει να κάνουμε!
Δεν κόβουμε κλαδιά δέντρων, θάμνους και λουλούδια. Δεν περπατάμε έξω από τα μονοπάτια.
Δεν αφήνουμε κανένα σκουπίδι πίσω μας και “παράγουμε” όσο το δυνατόν λιγότερα.
Δεν ανάβουμε για κανένα λόγο φωτιά στο ύπαιθρο.
Δεν χαράζουμε φλοιούς δέντρων, δεν γράφουμε στα βράχια και γενικώς
δεν αφήνουμε πίσω μας κανένα άλλο σημάδι εκτός τις πατουσίες μας.
Δεν αιχμαλωτίζουμε, δεν τραυματίζουμε και δεν σκοτώνουμε ζώα, πουλιά και έντομα.
Δεν πλησιάζουμε τις φωλιές των ζώων.
Δεν ξεριζώνουμε φυτά ούτε παίρνουμε χώμα για τις γλάστρες μας.
Δεν φωνάζουμε και δεν χρησιμοποιούμε πηγές ηχητικής ρύπανσης.
Δεν μολύνουμε το πόσιμο νερό και χρησιμοποιούμε όσο ακριβώς χρειαζόμαστε.
Δεν καταστρέφουμε τους χώρους που μας φιλοξενούν και τα μέσα με τα οποία μετακινούμαστε.
Δεν μεταφέρουμε στο ύπαιθρο το άγχος, την επιθετικότητα και τη μοναξιά της πόλης.
Παραφράζοντας το παράδοξο του Θησέα με κάνει να σκεφτώ το Τάι Τσι.
"Μπορεί ένας άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του να παραμείνει ο ίδιος;."
Μου φαίνεται ότι αυτό ισχύει τέλεια για την τέχνη του Τάι Τσι Τσουάν, που ο αγαπητός μου Δάσκαλος, και «σοφός άνθρωπος του Τάο», θα έλεγε, ο Τζέιμς Ουίνγκ Γουο.
Το Τάι Τσι είναι σαν τον άνθρωπο ή τη ζωή, αλλάζει συνεχώς, σωματικά και πνευματικά.
Το Τάι Τσι δεν είναι αθώο: Το Τάι Τσι σας αλλάζει επίσης και το αλλάζετε.
Είναι μια παράλληλη εξέλιξη.
Μπορείτε να επωφεληθείτε από την αδράνεια του για να χτίσετε μια πλήρη και ευτυχισμένη ζωή.
Eduardo Barraza Regalado
Όταν η Frances Perkins ήταν μικρό κορίτσι, ρώτησε τους γονείς της γιατί οι καλοί άνθρωποι είναι φτωχοί. Ο πατέρας της, της είπε να μην ανησυχεί για αυτά τα πράγματα, και ότι οι φτωχοί άνθρωποι ήταν φτωχοί επειδή ήταν τεμπέληδες και έπιναν. Τελικά, πήγε στο Mount Holyoke College και πήρε πτυχίο στη φυσική. Στο τελευταίο εξάμηνο, πήρε ένα μάθημα στην αμερικανική οικονομική ιστορία και περιόδευσε τους μύλους κατά μήκος του ποταμού Κοννέκτικατ για να δει τις συνθήκες εργασίας. Ήταν τρομοκρατημένη.
Τελικά, αντί να διδάξει μέχρι να παντρευτεί, κέρδισε μεταπτυχιακό στην κοινωνική εργασία από το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Το 1910, η Perkins έγινε Εκτελεστικός Γραμματέας του New York City Consumers League. Εργάζονταν για εφαρμογή υγειονομικων ανονισμων για αρτοποιεία, πυροπροστασία για εργοστάσια και νομοθεσία για να περιορίσει τις ώρες εργασίας για τις γυναίκες και τα παιδιά στα εργοστάσια σε 54 ώρες την εβδομάδα. Εργάστηκε κυρίως στην πρωτεύουσα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, Άλμπανυ. Εδώ, έκανε φίλους με πολιτικούς και έμαθε πώς να πιέζει.
Στις 25 Μαρτίου 1911, η Φράνσις έπινε τσάι με φίλους όταν άκουγαν πυροσβεστικές μηχανές. Έτρεξαν να δουν τι συνέβαινε και είδαν μία από τις χειρότερες καταστροφές στο χώρο εργασίας στην ιστορία των ΗΠΑ.
Η πυρκαγιά του Triangle Shirtwaist Factory ήταν καταστροφική, σκότωσε 146 άτομα, κυρίως νεαρές γυναίκες και κορίτσια. Ο Φράνσις παρακολουθούσε καθώς κατέρρεαν οι φωτιές και οι σκάλες πυροσβεστών δεν μπορούσαν να φτάσουν στις γυναίκες που παγιδεύτηκαν από τις φλόγες. Παρακολούθησε 47 εργάτες να πηδούν στο θανάτο τους από τον 8ο και τον 9ο όροφο.
Πνευματικά, μόλις ένα χρόνο πριν αυτές οι ίδιες γυναίκες και κορίτσια είχαν αγωνιστεί και κέρδισει την εβδομάδα εργασίας 54 ωρών
και άλλα οφέλη που είχε κερδίσει η Frances. Αυτές οι γυναίκες δεν ήταν μόνο τραγικά θύματα, ήταν ήρωες του εργατικού δυναμικού. Η Frances εκείνη τη στιγμή αποφάσισε να βεβαιωθεί ότι οι θάνατοι τους σήμαιναν κάτι.
Δημιουργήθηκε επιτροπή για τη μελέτη μεταρρυθμίσεων στην ασφάλεια στα εργοστάσια και η Perkins έγινε γραμματέας. Η ομάδα ανέλαβε όχι μόνο την πυρασφάλεια, αλλά και όλα τα άλλα θέματα υγείας που μπορούσαν να σκεφτούν. Η Perkins, εκείνη την εποχή ήταν μια σεβαστή ειδικός μάρτυρας, βοήθησε στη σύνταξη του πιο περιεκτικού συνόλου νόμων σχετικά με την υγεία και την ασφάλεια στο χώρο εργασίας στη χώρα. Άλλα κράτη άρχισαν να αντιγράφουν τους νέους νόμους της Νέας Υόρκης για την προστασία των εργαζομένων.
Η Perkins συνέχισε να εργάζεται στη Νέα Υόρκη για δεκαετίες, έως ότου της ζητήθηκε από τον Πρόεδρο Elect Franklin D. Roosevelt το 1933 να υπηρετήσει ως Γραμματέας Εργασίας. Του είπε μόνο αν συμφωνούσε με τους στόχους της:
40ωρη εβδομάδα εργασίας,
Ελάχιστος μισθός,
ανεργία και αποζημίωση των εργαζομένων,
Κατάργηση της παιδικής εργασίας, ομοσπονδιακή βοήθεια στις πολιτείες για ανεργία,
Κοινωνική Ασφάλιση,
μια αναζωογονημένη ομοσπονδιακή υπηρεσία απασχόλησης και καθολική υγεία ΑΣΦΑΛΙΣΗ.
Συμφώνησε. Παρόμοια με αυτό που είχε εργαστεί στη Νέα Υόρκη, οι επιτυχίες της έγιναν το New Deal και άλλαξαν τη χώρα και τους εργαζομένους της για πάντα.
Έτσι, ενώ ίσως δεν γνωρίζετε το όνομά της, σίγουρα γνωρίζετε την κληρονομιά της.
Την ημέρα που η μητέρα μου πέθανε έγραψα στο περιοδικό μου, "Έφτασε μια σοβαρή ατυχία της ζωής μου." Υπέφερα για περισσότερο από ένα χρόνο μετά το θάνατο της μητέρας μου. Αλλά ένα βράδυ, στα υψίπεδα του Βιετνάμ, κοιμόμουν στην καλύβα στο ερημητήριο μου. Ονειρευόμουν τη μητέρα μου. Είδα τον εαυτό μου να κάθεται μαζί της, και είχαμε μια υπέροχη συζήτηση. Φαινόταν νέα και όμορφη, τα μαλλιά της ρέουν προς τα κάτω. Ήταν τόσο ευχάριστο να καθίσω εκεί και να της μιλήσω σαν να μην είχε πεθάνει ποτέ. Όταν ξύπνησα ήταν περίπου δύο το πρωί και ένιωσα πολύ έντονα ότι δεν είχα χάσει ποτέ τη μητέρα μου. Η εντύπωση ότι η μητέρα μου ήταν ακόμα μαζί μου ήταν πολύ ξεκάθαρη. Κατάλαβα τότε ότι η ιδέα να χάσω τη μητέρα μου ήταν απλώς μια ιδέα. Ήταν προφανές εκείνη τη στιγμή ότι η μητέρα μου είναι πάντα ζωντανή μέσα μου.
Άνοιξα την πόρτα και πήγα έξω. Όλη η πλαγιά του λόφου ήταν λουσμένη στο φως του φεγγαριού. Ήταν ένας λόφος καλυμμένος με φυτά τσαγιού και η καλύβα μου βρισκόταν πίσω από τον ναό στα μισά του δρόμου. Περπατώντας αργά στο φως του φεγγαριού μέσα από τις σειρές των φυτών τσαγιού, παρατήρησα ότι η μητέρα μου ήταν ακόμα μαζί μου. Ήταν το φεγγάρι που με χαϊδεύει όπως είχε κάνει τόσο συχνά, πολύ τρυφερά, πολύ γλυκά ... υπέροχα! Κάθε φορά που τα πόδια μου άγγιζαν τη γη, ήξερα ότι η μητέρα μου ήταν εκεί μαζί μου. Ήξερα ότι αυτό το σώμα δεν ήταν δικό μου, αλλά μια ζωντανή συνέχεια της μητέρας μου και του πατέρα μου και των παππούδων και γιαγιάδων μου Από όλους τους προγόνους μου. Αυτά τα πόδια που είδα ως "τα" πόδια μου ήταν στην πραγματικότητα "τα" πόδια μας. Μαζί και η μητέρα μου αφήναμε ίχνη στο υγρό έδαφος.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η ιδέα ότι είχα χάσει τη μητέρα μου δεν υπήρχε πλέον. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να κοιτάξω την παλάμη του χεριού μου, να νιώσω το αεράκι στο πρόσωπό μου ή τη γη κάτω από τα πόδια μου για να θυμηθώ ότι η μητέρα μου είναι πάντα μαζί μου, διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή.
maxmag.gr Ο Μαξίμ Γκόρκι ή Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ όπως ήταν το όνομά του, ήταν Ρώσος συγγραφέας, ιδρυτής της λογοτεχνικής μεθόδου του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και πολιτικός ακτιβιστής. Ο Άντον Τσέχοφ έλεγε ότι είναι ένας«καταστροφέας αφοσιωμένος στην καταστροφή οποιουδήποτε πράγματος άξιζε την καταστροφή».
Τα παιδικά χρόνια του Μαξίμ Γκόρκι
Ο Μαξίμ Γκόρκι γεννήθηκε στην πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ, στις 28 Μαρτίου 1868, σε μια πολύ φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν ξυλουργός και πέθανε το 1873. Η μητέρα του, Βαρβάρα Βασίλιεβνα, ξαναπαντρεύτηκε και άφησε την ανατροφή του αποκλειστικά στον παππού του, Σαββάτι Πεσκόφ. Ο Σαββάτι Πεσκόφ ήταν ιδιοκτήτης βαφείου και πρώην αξιωματικός, που έχασε το αξίωμά του εξαιτίας κακομεταχείρισης κατώτερων.
Ο Γκόρκι φοίτησε στις δυο πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου. Περίπου 9 ετών, χάνει τη μητέρα του από φυματίωση. Τότε ο παππούς του, τον σταμάτησε από το σχολείο για να δουλέψει. Ο Γκόρκι αποφάσισε να φύγει από το σπίτι για να αναζητήσει την τύχη του. Εργάστηκε ως βοηθός υποδηματοποιού, βοηθός αγιογράφου, λαντζιέρης σε καράβι, αχθοφόρος στην Οδησσό, νυχτοφύλακας σε ψαράδικο, φούρναρης, καθαριστής καμινάδων, εργάτης στα χωράφια. Για 5 χρόνια θα γυρίζει όλη τη Ρωσία, πεινασμένος και ρακένδυτος.
Το 1884, επιχείρησε να εγγραφεί στο πανεπιστήμιο του Καζάν. Εκεί ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το λαϊκό κίνημα και τις ιδέες του σοσιαλισμού. Δούλεψε ως βοηθός σε ένα αρτοποιείο, που λειτουργούσε ως κρυφή βιβλιοθήκη μαρξιστικού κύκλου. Διάβαζε με ζήλο βιβλία, κυρίως ανθρωπογνωσίας και κοινωνικής προβληματικής. Οι γνώσεις που αποκτά όμως δεν τον βοηθούν και απορρίπτεται από το πανεπιστήμιο.
Ο Γκόρκι και η απόπειρα αυτοκτονίας
Τον Δεκέμβρη του 1887, ο Μαξίμ Γκόρκι ένιωθε απογοητευμένος από την μοίρα του. Πήρε ένα παλιό πιστόλι και αυτοπυροβολήθηκε στο στήθος. Η σφαίρα διαπέρασε τον πνεύμονά του και έμεινε εκεί για 40 χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν να ταλαιπωρείται μια ζωή από πνευμονικές παθήσεις. Αυτή η περιπέτεια τον όπλισε όμως με αισιοδοξία και αγωνιστικό πείσμα.
Ο Μαξίμ Γκόρκι δείχνει την αγάπη του για τη λογοτεχνία, ήδη από το 1892. Αρχικά γράφει επικεφαλίδες σε επαρχιακές εφημερίδες για βιοποριστικούς λόγους, κυρίως στην «Tiflis» του Καυκάσου, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Jehudiel Khlamida. Από τότε και μετά όμως επιλέγει το ψευδώνυμο Γκόρκι, που σημαίνει «πικρός στον υπέρτατο βαθμό».
Το πρώτο του έργο είναι η νουβέλα «Μακάρ Τσουντρά» το 1892. Τρία χρόνια μετά γνωρίζει τον συγγραφέα Βλαντιμίρ Κορολένκο, που θα του δημοσιεύσει το διήγημα «Τσελκάς». Το 1899, τυπώνονται συλλογές διηγημάτων του και ο Γκόρκι γίνεται γνωστός σε όλη την Ευρώπη.
Ο τρόπος γραφής του ήταν άμεσος, δυνατός και ασκούσε κριτική στα κακώς κείμενα της Ρωσίας, περιγράφοντας σπουδαία τη ρωσική κοινωνία, προεπαναστατικά και μετεπαναστατικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μυθιστόρημα «Η μάνα» του 1907. Τα έργα «Οι Μικροαστοί», «Στο βυθό», «Τα παιδιά του ήλιου», ανήκουν στα γνωστότερα από τα θεατρικά του έργα με παραστάσεις σε όλο τον κόσμο. Το έργο του Μαξίμ Γκόρκι άσκησε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία. Από το 1918, προτάθηκε για το Νόμπελ Λογοτεχνίας 5 φορές.
Ο Μαξίμ Γκόρκι στην πολιτική ζωή της Ρωσίας
Ο Μαξίμ Γκόρκι από το 1889 βρίσκεται υπό το βλέμμα της τσαρικής αστυνομίας. Το 1902, η Ακαδημία τον εκλέγει μέλος της αλλά λίγες μέρες μετά, ο Τσάρος Νικόλαος ο Β’ ακύρωσε την εκλογή του, επειδή τα έβαζε με τη λογοκρισία. Αποτέλεσμα ήταν να παραιτηθούν οι Τσέχοφ και Κορολένκο.
Πηγή εικόνας: gr.pinterest.com | Μέλη της Λογοτεχνικής Ένωσης Μόσχας. Επάνω σειρά από αριστερά: Stepan Skitalets, Fyodor Chaliapin, Yevgeny Chirikov. Κάτω σειρά από αριστερά: Maxim Gorky, Leonid Andreyev, Ivan Bunin, Nikolay Teleshov.
Ο Γκόρκι στη Μόσχα γνώρισε οπαδούς του Λένιν και μεγάλο μέρος από τα έσοδα του, το έδινε στο κομμουνιστικό κόμμα. Το 1905 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού «Νέα Ζωή», που ίδρυσε με τον Λένιν κι αγωνίζεται για την επανάσταση. Στις 9 Ιανουαρίου 1905 έγινε μια διαδήλωση διαμαρτυρίας για τον σφαγιασμό άοπλων πολιτών, η «Ματωμένη Κυριακή της Πετρούπολης», όπου συμμετείχε και ο Γκόρκι. Τότε συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στο φρούριο Πετροπαβλόφσκ.Εκεί θα γράψει ένα βιβλίο, που φαινομενικά αναφέρεται στην επιδημία χολέρας το 1862. Ουσιαστικά όμως αναφέρεται στο παρόν του. Η σύλληψή του προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών και λογοτέχνες από όλο τον κόσμο ζητούν τη σωτηρία του. Το καθεστώς αναγκάζεται να τον αποφυλακίσει τελικά, το 1906, και θα φύγει για το Βερολίνο.
Επιστρέφει, αλλά το καθεστώς τον αναγκάζει να φύγει για τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, όπου προσπαθεί ανεπιτυχώς να εξασφαλίσει πόρους για την επανάσταση. Αυτό προκάλεσε την απαγόρευση της επιστροφής του στη Ρωσία. Εγκαθίσταται σ’ ένα αγροτικό σπίτι στο βουνό Adirondack, κοντά στη Νέα Υόρκη και γράφει το σπουδαίο του μυθιστόρημα «Μάνα».
Ο Μαξίμ Γκόρκι και η Ρώσικη Επανάσταση
Από το 1907 μέχρι το 1913, ο Γκόρκι μένει στο Κάπρι της Ιταλίας, όπου εργάζεται για την επανάσταση. Με συνοδοιπόρους τους Λουνατσάρσκι και Μπογκντάνοφ, ιδρύει σχολή για επαναστάτες και προπαγανδιστές. Ο Λένιν αντέδρασε και η σχολή δεν ευδοκίμησε. Στην Ρωσία γυρίζει το 1913, μετά τη γενική αμνηστία. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο το δωμάτιό του στην Πετρούπολη έγινε καταφύγιο μπολσεβίκων. Μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 όμως, δεν του επιτρεπόταν να φύγει από την χώρα. Δυο βδομάδες μετά το ξέσπασμα της επανάστασης όμως, ο Γκόρκι θα έρθει σε σύγκρουση με τα ηγετικά στελέχη του κόμματος.
Το 1921, ο Μαξίμ Γκόρκι φεύγει από τη Ρωσία για τη Γερμανία, γιατί η ζωή του κινδύνευε. Τον Αύγουστο του 1921 συλλαμβάνονται οι φίλοι του λογοτέχνες Νικολάι Γκουμιλιόφ και η σύζυγός του, Άννα Αχμάτοβα, με την κατηγορία του φιλομοναρχισμού. Ο Γκόρκι γυρίζει εσπευσμένα στη Μόσχα και πετυχαίνει την απελευθέρωσή τους με προσωπική διαταγή του Λένιν. Όταν πήγε όμως να τους δει, διαπίστωσε πως ο Νικολάι είχε ήδη εκτελεστεί.
Η αντιφατική σχέση του Γκόρκι με τη Σοβιετική Ένωση
Ο Λένιν ήθελε να ξεφορτωθεί τον Γκόρκι κι έτσι τον συμβουλεύει να φύγει από τη Ρωσία για λόγους υγείας. Τον Οκτώβριο του 1921, ο Γκόρκι φεύγει για τη Γερμανία, όπου έμεινε ως το 1923. Εκεί δημιούργησε επιτροπές για τη βοήθεια των πεινασμένων καλλιτεχνών. Τα έξοδα παραμονής του στο Βερολίνο, καλύπτει η Επιτροπή Σοβιετικού Εμπορίου, με έδρα το Βερολίνο. Εκεί ζούσε με τον γιο τους, Μαξίμ Πεσκόφ, η πρώτη σύζυγος του Γκόρκι, με την οποία δεν είχαν διακόψει ποτέ τις επαφές. Η επιτροπή δίνει και σε αυτούς υποτροφία. Στο Βερολίνο ο Γκόρκι εκδίδει μια εφημερίδα, με σκοπό να πωλείται στη Ρωσία. Εκεί όμως θεωρείται επικίνδυνος, εμποδίζεται η εισαγωγή της και το 1925 η εφημερίδα κλείνει.
Ο Γκόρκι θα φύγει για το Κάπρι της Ιταλίας στα τέλη του 1923. Η φασιστική κυβέρνηση της χώρας του επιτρέπει να εγκατασταθεί στο Σορέντο, όπου έζησε μέχρι το 1927 κι έγραψε τις «Αναμνήσεις για τον Λένιν». Στη Ρωσία θα επιστρέψει οριστικά το 1929. Το 1932 εκλέγεται πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών. Όταν, όμως, εκδόθηκαν τα έργα του «Οι Ζίκοφ» και «Οι τελευταίοι», υπήρξε δυσαρέσκεια. Μετά από πρόταση του Γκόρκι, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ το 1932, διαλύει όλες τις ανταγωνιστικές ενώσεις καλλιτεχνών για να δημιουργηθεί ένας ενιαίος σύνδεσμος. Ο ίδιος επιβάλει τη θεωρία του «Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού» ως επίσημο σοβιετικό δόγμα για την Τέχνη. Η πατρότητα του όρου ανήκει στον Λουνατσάρσκι.
Τον Οκτώβριο του 1927 ο Γκόρκι ανακηρύχθηκε από την Κομμουνιστική Ακαδημία «προλετάριος λογοτέχνης» και τα βραβεία έρχονται συνεχώς: Βραβείο Λένιν και μέλος της κεντρικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Το όνομα του δόθηκε σε κεντρική λεωφόρο, σε ένα από τα μεγαλύτερα αεροπλάνα της εποχής, το Τουπόλεφ 20, στο Πάρκο Γκόρκι στο κέντρο της Μόσχας, καθώς και στην γενέτειρά του μέχρι το 1990, που διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, και επέστρεψε στο προηγούμενό της όνομα.
Η σχέση του Γκόρκι με τους ηγέτες της Οκτωβριανής Επανάστασης ήταν πάντα γεμάτη αντιφάσεις. Στα άρθρα του «Αναχρονιστικές σκέψεις για τον πολιτισμό και την επανάσταση», στην εφημερίδα «Νέα Ζωή», απορρίπτει την γενικευμένη χρήση βίας από τους μπολσεβίκους, επικρίνοντας ακόμα και τον Λένιν. Λίγο αργότερα όμως παύει κάθε κριτική. Αργότερα ομολόγησε ότι είχε πλανηθεί για το χαρακτήρα της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Ο μυστηριώδης θάνατος του Μαξίμ Γκόρκι
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Μαξίμ Γκόρκι ζει σε μια πολυτελή έπαυλη κοντά στη Μόσχα. Ακόμα όμως παρακολουθείται κρυφά από μυστικούς πράκτορες της KGB ως «ύποπτος αντισοβιετικής συνωμοσίας». Στις 18 Ιουνίου 1936, κι ενώ βρισκόταν υπό ιατρική παρακολούθηση, ο Γκόρκι πεθαίνει σε ηλικία 68 ετών, σε νοσοκομείο της Μόσχας.
Η επίσημη αιτία θανάτου του Γκόρκι είναι πνευμονία. Κυκλοφόρησαν φήμες ότι δολοφονήθηκε με διαταγή του Στάλιν, που του έστειλε δηλητηριασμένα σοκολατάκια. Απόδειξη της φήμης θεωρήθηκε το ότι δεν βρέθηκαν ποτέ οι προσωπικές σημειώσεις του Γκόρκι. Ο τότε αρχηγός της αστυνομίας Γιακόντα, κατηγορούμενος μαζί με άλλους στη δίκη του Μπουχάριν το 1938, ομολόγησε ότι ο ίδιος δολοφόνησε τον Γκόρκι με διαταγή του Στάλιν.
Οι Στάλιν και Μολότοφ, ήταν μεταξύ αυτών που κράτησαν το φέρετρο του Γκόρκι στην πάνδημη κηδεία του. Θάφτηκε στην Κόκκινη Πλατεία, με το δοχείο με τις στάχτες να μπαίνει στον τοίχο του Κρεμλίνου. Το διασημότερο όμως μέρος παραμένει το Πάρκο Γκόρκι, που έγινε παγκοσμίως γνωστό χάρη στον στοίχο του τραγουδιού των Scorpions «Wind of change». Το τραγούδι θεωρείται ο κατεξοχήν ύμνος της αντεπανάστασης: «I follow the Moskva Down to Gorky Park, listening to the wind of change…»
Η ιδιωτική ζωή του Μαξίμ Γκόρκι
Η χρόνια ασθένεια του Γκόρκι δεν τον εμπόδισε να είναι γεμάτος ενέργεια. Νέος, πήγαινε τακτικά σε όργια. Καθόταν στον τοίχο τραγουδώντας λαϊκά τραγούδια.Ήλπιζε πως έτσι θα πληρώσει για τις αμαρτίες των παρευρισκομένων και θα τους φέρει στο σωστό δρόμο. Αυτές τις σκηνές αργότερα περιγράφει στο μυθιστόρημά του «Η ζωή του Κλιμ Σαμγκίν».
Πηγή εικόνας: klimbim2014.wordpress.com | Αικατερίνη Πέσκοβα, η πρώτη σύζυγος του Γκόρκι.
Το 1896 παντρεύτηκε την Αικατερίνη Πάβλοβνα και αποκτήσανε ένα γιο, τον Μαξίμ Αλεξέγιεβιτς Πεσκόφ. Το ζευγάρι χώρισε το 1903 αλλά το διαζύγιό τους δεν επισημοποιήθηκε ποτέ.
Πηγή εικόνας: gr.pinterest.com | Ο Μαξίμ Γκόρκι με τον γιο του (1912).
Για κάποιο διάστημα συζούσε με μια ιερόδουλη θέλοντας να την βάλει στον σωστό δρόμο. Ύστερα γνώρισε την ηθοποιό του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας και μαθήτρια του Στανισλάβσκι, Μαρία Αντρέγεβα. Εκείνη ήταν τότε παντρεμένη. Ταξιδέψανε μαζί στην Αμερική, για να συγκεντρώσουν χρήματα για την επανάσταση. Παντού την σύστηνε ως σύζυγό του. Ξέσπασε όμως σκάνδαλο στον Τύπο, που αποκαλούσε τον Γκόρκι αναρχικό και δίγαμο. Τελικά δεν συγκεντρώθηκαν χρήματα γιατί και οι δύο αφοσιώθηκαν στον έρωτα.
Πηγή εικόνας: gr.pinterest.com | Μαξίμ Γκόρκι και Μαρία Αντρέγεβα.
Μετά την επανάσταση, γύρω στο 1920, ο Γκόρκι γνώρισε τη νέα του σύντροφο, Μαρία Μπενκεντόρφ – Μπούντμπεργκ. Είχε τη φήμη διεθνούς τυχοδιώκτριας. Ο Γκόρκι και ο Μπούντμπεργκ δήλωναν σύζυγοι και όλα έβαιναν καλώς ώσπου έφτασε στη Ρωσία, ο Άγγλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Χέρμπερτ Γουέλς. Ο Γουέλς δεν έβρισκε δωμάτιο και τον φιλοξένησε ο Γκόρκι. Δε θεωρούσε ελκυστική τη γυναίκα του Γκόρκι, ωστόσο έκανε σχέση μαζί της και ένα πρωί ο Γκόρκι τους βρήκε να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι. Μετά τον θάνατό του, η Μαρία μετακόμισε στο Λονδίνο κι έκανε σχέση με τον Γουέλς, χωρίς ποτέ να παντρευτούν. Θυμόταν συνέχεια τον Γκόρκι…
Ακολουθεί βίντεο με σύντομο αφιέρωμα για τον Γκόρκι με αφήγηση στα ελληνικά.
Σε αυτό το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
Μαξίμ Γκόρκι, Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 25/5/20
Gorkij, Maksim, 1868-1936, Ανακτήθηκε από: http://www.biblionet.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Γκόρκι, Μαξίμ, Ανακτήθηκε από: https://www.protoporia.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Ντέγκε, Στ., Γεωργακόπουλος, Στ. (2018). 150 χρόνια από τη γέννηση του Μαξίμ Γκόρκι. Ανακτήθηκε από: https://www.dw.com/ Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Μαξίμ Γκόρκι (28 Μαρτίου 1868 – 18 Ιουνίου 1936) (2016). Ανακτήθηκε από: https://www.kar.org.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Μαξίμ Γκόρκι. Ποια συμβουλή του έδωσε ο γιατρός του μετά την απόπειρα αυτοκτονίας… (2020). Ανακτήθηκε από: https://www.catisart.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Γεωργοβασίλης, Δ. Ο άγνωστος Μαξίμ Γκόρκι(1868-1936). Ανακτήθηκε από: http://www.epoxi.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Μαξίμ Γκόρκι-Η πλούσια δράση κι οι ταλαντεύσεις ενός προλετάριου συγγραφέα (2018). Ανακτήθηκε από: http://www.katiousa.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Ποιος ήταν ο Μαξίμ Γκόρκι Maxim Gorky – βιογραφία, πληροφορίες, προσωπική ζωή. (2019). https://moscsp.ru/ Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Μαξίμ Γκόρκι, ο ιδρυτής του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στο θέατρο, Ανακτήθηκε από: https://www.mytheatro.gr / Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Ο θεμελιωτής του σοσιαλιστικού λογοτεχνικού ρεαλισμού, Maxim Gorky. (2020). Ανακτήθηκε από: https://tvxs.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 26/5/20
Μπορεί οιΜεγάλες Δυνάμειςτου19ου αιώνανα αναλίσκονταν σε ευχολόγια για τηναπελευθέρωσητωνΕλλήνων,ωστόσο ηπρώτη αναγνώρισηήρθε από άλλους
Το 1821 η διεθνής πολιτική σκηνή ατένιζε με αμηχανία όσα συνέβαιναν στο μικρό αυτό τόπο της Μεσογείου που γέννησε τον δυτικό πολιτισμό. Η αναδυόμενη Ελλάδα ωστόσο χρειαζόταν οικονομική και στρατιωτική βοήθεια για την Επανάσταση.
Ο Αδαμάντιος Κοραής και άλλοι επιφανείς Έλληνες των Παρισίων έστειλαν επιστολή προς τον Ιωάννη Βόγιερ, ο οποίος δεν ήταν άλλος από τον πρόεδρο της Αϊτής (το Χαΐτιον κατά τα Ελληνικά της εποχής) ζητώντας την συνδρομή του για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Τις συστάσεις έκαναν ο περίφημος Γάλλος στρατηγός Λαφαγιέτ και ο Επίσκοπος Βλαισών Γρηγόριος, που είχε επισκεφθεί την Αϊτή. Η απαντητική επιστολή του Βόγιερ με τίτλο «Ελευθερία…Ισότης» αποτέλεσε την πρώτη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδας!
Η Αϊτή ήταν μια φτωχή χώρα της Καραϊβικής και αδυνατούσε να ανταποκριθεί στο αίτημα της βοήθειας αλλά υπήρξε η πρώτη κρατική οντότητα που αναγνώρισε την Επανάσταση του ’21 και το δικαίωμα των Ελλήνων για αυτοδιάθεση με την επίσημη αυτή επιστολή που φέρει ημερομηνία 15 Ιανουαρίου 1822.
Σημειωτέο επίσης ότι η Αϊτή, προϊόν της Γαλλικής Επανάστασης, έχει την πρωτιά στην κατάργηση της δουλείας και την διακυβέρνηση από μέλη του αφροαμερικανικού στοιχείου. Ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία την Πρωτοχρονιά του 1804, αλλά ακόμη και σήμερα παραμένει μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου.
" Πέθανε ένας άνθρωπος. Κάποια στιγμή είδε τον Θεό να έρχεται πιο κοντά κουβαλώντας μαζί του μια βαλίτσα. Και ο Θεός είπε: Γιε μου ήρθε η ώρα να φύγης. Ο έκπληκτος άνδρας ρώτησε: Τόσο νωρίς; Είχα τόσα πολλά σχέδια... Λυπάμαι, αλλά η αναχώρησή σου έφτασε. Τι κουβαλάς στη βαλίτσα σου; Ρώτησε ο άνθρωπος. Και ο Θεός απάντησε: - Αυτό που σου ανήκει. Τι μου ανήκει; Κουβαλάς τα πράγματα μου, τα ρούχα μου, τα λεφτά μου; Ο Θεός απάντησε: - Αυτά τα πράγματα δεν ανήκαν ποτέ σε σένα, ήταν του κόσμου. Φέρνεις τις αναμνήσεις μου; - Αυτά που ποτέ δεν ανήκαν σε σένα, ήταν από τον καιρό. Φέρνεις τα ταλέντα μου; - Αυτά δεν ανήκαν ποτέ σε σένα, ήταν περιστάσεις. Φέρνεις τους φίλους μου, τα μέλη της οικογένειας; - Λυπάμαι που δεν σου ανήκαν ποτέ, ήταν από τον δρόμο. Θα φέρεις τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου; - Ποτέ δεν ανήκαν σε σένα, ήταν από την καρδιά σου. Κουβαλάς το σώμα μου; - Ποτέ δεν ανήκε σε σένα, το σώμα ήταν σκόνη. Λοιπόν κουβαλάς την ψυχή μου; Όχι, η ψυχή είναι δική μου. Έτσι ο φοβισμένος άνδρας πέταξε έξω τη βαλίτσα που ο Θεός κουβαλούσε μαζί του και ανοίγοντας τον εαυτό του είδε ότι ήταν άδεια. Με ένα δάκρυ να πέφτει από τα μάτια του, ο άνδρας είπε: Δεν είχα ποτέ τίποτα; - Έτσι είναι, κάθε στιγμή που έζησες ήταν μόνο δική σου. Η ζωή είναι μόνο μια στιγμή. Μια στιγμή μόνο δική σου. Γι ' αυτό όταν έχεις χρόνο, αξιοποίησε την πλήρως. Αυτό το τίποτα που σου ανήκε δεν μπορεί να σε κρατήσει πίσω. Ζήσε τώρα, ζήσε τη ζωή σου και μην ξεχνάς να είσαι ευτυχισμένος, είναι το μόνο πράγμα που αξίζει πραγματικά.
Μην δώσετε στον εαυτό σας πάρα πολύ σημασία και να είστε ταπεινοί, γιατί όσο περισσότερο δείχνετε τον εαυτό σας ανώτερο, έξυπνο και αλαζονικό, τόσο περισσότερο γίνεστε φυλακισμένος της εικόνας σας και ζείτε σε έναν κόσμο έντασης και ψευδαισθήσεων.
Μια ιστορία λέει ότι δύο φίλοι περπατούσαν στην έρημο. Σε κάποιο σημείο του ταξιδιού είχαν μία διαφωνία και ο ενας φίλος χαστούκισε τον άλλο στο πρόσωπο.
Εκείνος που χτυπήθηκε τραυματίστηκε, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο… «ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ».
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι να βρουν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Εκείνος που χαστούκηθηκε κολησε στη λάσπη και άρχισε να πνίγεται.
Αλλά ο φίλος του τον έσωσε. Αφού ανέκαμψε από σχεδόν βέβαιο πνιγμό, έγραψε σε μια πέτρα…. «ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ»
Ο φίλος που είχε χτυπήσει και σώσει τον καλύτερό του φίλο τον ρώτησε: «Αφού σε πλήγωσα, έγραψες στην άμμο και τώρα, γράφεις σε μια πέτρα, γιατί;»
Ο άλλος φίλος απάντησε… «Όταν κάποιος μας πονάει, πρέπει να το γράψουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγχώρεσης μπορούν να το σβήσουν. Όμως, όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για εμάς, πρέπει να το χαράξουμε σε πέτρα όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί ποτέ να το σβήσει. "
Μάθετε να γράφετε τις πληγές σας στην άμμο και να χαράζετε τις ευλογίες σας σε πέτρα
Πριν από περίπου 75 χρόνια, ο Hermann Göring, συνεργάτης του ADOLF HITLER και ιδρυτής της Γκεστάπο όταν κατέθεσε στο Εφετείο της Νυρεμβέργης τον ρώτησαν:
- Πώς κάνατε τον γερμανικό λαό να αποδεχθεί όλα αυτά;
Απάντησε:
Ήταν πολύ εύκολο, δεν έχει καμία σχέση με τον ναζισμό, έχει σχέση με την ανθρώπινη φύση.
Μπορείτε να το κάνετε σε ένα ναζιστικό, σοσιαλιστικό, κομμουνιστικό καθεστώς, σε μια μοναρχία και ακόμη και σε μια δημοκρατία.
Το μόνο πράγμα που πρέπει να γίνει για να υποδουλώσει τους ανθρώπους είναι να τους τρομάξεις.
Εάν καταφέρετε να βρείτε έναν τρόπο να τρομάξετε τους ανθρώπους, μπορείτε να τους κάνετε να κάνουν ό, τι θέλετε».
Ο αριθμός π (ή η σταθερά του Αρχιµήδη) είναι μια μαθηματική σταθερά οριζόμενη ως ο λόγος της περιφέρειας προς τη διάμετρο ενός κύκλου, ενώ με ακρίβεια οκτώ δεκαδικών ψηφίων είναι ίση με 3,14159265. Ο λόγος αυτός είναι σταθερός και ανεξάρτητος από το μέγεθος του κύκλου.
Το π είναι ταυτοχρόνως άρρητος και υπερβατικός αριθμός. Άρρητος επειδή δεν μπορεί να εκφραστεί ως ο λόγος δύο ακεραίων αριθμών και υπερβατικός επειδή είναι μεν πραγματικός, αλλά όχι αλγεβρικός. Δεν είναι ρίζα δηλαδή καμίας πολυωνυμικής εξισώσεως με ρητούς συντελεστές. Αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη ότι δεν μπορούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Δεν μπορεί δηλαδή κανείς, χρησιμοποιώντας μόνον έναν κανόνα και έναν διαβήτη, να κατασκευάσει ένα τετράγωνο που να έχει ακριβώς το ίδιο εμβαδόν με έναν δεδομένο κύκλο.
Οι μαθηματικοί τη γιορτάζουν κάθε 14 Μαρτίου, διότι τότε είναι 14/3 και σύμφωνα με τους Αμερικάνους που διαβάζουν πρώτα το μήνα και μετά τη μέρα 3/14 (π=3,14). Η ημέρα αυτή είναι και ημέρα των γενεθλίων του Άλμπερτ Αϊνστάιν (Albert Einstein, 14 Μαρτίου 1879). Επίσης στην Ευρώπη τη γιορτάζουν και κάθε 22/7 αφού 22 δια 7 είναι 3,14.
H ημέρα αυτή ονομάζεται Pi day προς τιμήν της σταθεράς!
Ο Πλούταρχος αναφέρει στο έργο του Ερωτήσεις “Πῶς Πλάτων ἔλεγε τόν θεόν ἀεί γεωμετρεῖν.” Από αυτή τη φράση προκύπτει ο μνημονικός κανόνας “Αεί ο Θεός ο μέγας γεωμετρεί” όπου ο αριθμός των γραμμάτων δείχνει το αντίστοιχο ψηφίο του αριθμού π, με προσέγγιση 5 δεκαδικών ψηφίων (3,14159).
Αεί = 3
ο = 1
Θεός = 4
ο =1
μέγας = 5
γεωμετρεί = 9
Σε νεότερους χρόνους, αποδίδεται ότι την συμπλήρωσε ο καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ν. Χατζιδάκης (1872-1942),έχει χρησιμοποιηθεί μεγαλύτερη πρόταση για περισσότερα ψηφία “Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί, το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, καί όν, φεύ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι”.
το οποίο αντιστοιχεί στην παρακάτω δεκαδική προσέγγιση του π
3,1415926535897932384626.
ΠΗΓΕΣ
Αρτεµιάδης Κ. Νικόλαος: «Στοιχειώδης Γεωµετρία από Ανώτερη Σκοπιά». Ελληνική Μαθηµατική Εταιρεία (1998), Gino Loria: «Ιστορία των Μαθηµατικών». Ελληνική Μαθηµατική Εταιρεία (1971), Steve Connor: «Η πολυτάραχη ζωή της ΣΤΑΘΕΡΑΣ π». ΒΗΜΑSCIENCE 2006, Βικιπαίδεια
Μάρτυρας του αγώνα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.
Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1938 στο χωριό Τσάδα, της επαρχίας Πάφου. Μπήκε νωρίς στον αγώνα, από τα μαθητικά του χρόνια κιόλας. Το 1953, σε ηλικία 15 ετών, κατεβάζει και τεμαχίζει την αγγλική σημαία στο Κολέγιο της Πάφου, κατά την ημέρα στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Λονδίνο. Δύο χρόνια αργότερα, συλλαμβάνεται ως μέλος της νεολαίας της ΕΟΚΑ, επειδή συμμετείχε σε παράνομη πορεία.
Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 συλλαμβάνεται εκ νέου και κατηγορείται για κατοχή και διακίνηση παράνομου οπλισμού. Η δίκη του ορίζεται για τον Μάρτιο του 1957. Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας δεν αφήνει περιθώρια στους δικηγόρους του για να τον υπερασπιστούν. Παραδέχεται την ενοχή του, με αξιοθαύμαστο τρόπο: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο».
Την επομένη της καταδίκης του Παλληκαρίδη σε θάνατο, ο κόσμος ξεσηκώνεται για να σώσει τον νεαρό μαθητή. Οι εκκλήσεις για την απονομή χάριτος από την Ελλάδα, την Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες απορρίπτονται από τον άγγλο κυβερνήτη Τζον Χάρντινγκ και την αγγλική διπλωματία.
Ο Βαγορής, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, δεν πτοείται. Στο τελευταίο γράμμα του δηλώνει: «Θ' ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να 'ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το καθετί. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.»
Τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου 1957 οδηγείται στην αγχόνη. Τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο. Δύο λεπτά αργότερα (14 Μαρτίου) η καταπακτή ανοίγει και ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης περνά στην αιωνιότητα.
- Κάθε τι, πέρα από αυτά που έχουμε ανάγκη είναι δηλητήριο... Μπορεί να είναι η εξουσία, η βαρεμάρα, το φαγητό, το εγώ μας (η ψευδής αίσθηση του ποιοι είμαστε), η φιλοδοξία, η ματαιοδοξία, ο φόβος, ο θυμός ή οτιδήποτε άλλο..
- Τι Είναι Φόβος;
- Η μη αποδοχή της αβεβαιότητας. Την στιγμή που αποδεχόμαστε εσωτερικά την αβεβαιότητα, τότε ο φόβος μεταμορφώνεται σε περιπέτεια..
- Τι Είναι η Κακία;
- Η μη αποδοχή της καλοσύνης των άλλων. Όταν δεχτούμε την καλοσύνη στους άλλους, η κακία μεταμορφώνεται σε έμπνευση..
- Τι Είναι ο Θυμός;
- Η μη αποδοχή όσων βρίσκονται, πέραν του ελέγχου μας. Όταν αποδεχτούμε, όλα όσα δεν μπορούμε να ελέγξουμε, τότε ο θυμός μεταμορφώνεται σε ανεκτικότητα..
- Τι Είναι το Μίσος;
- Η μη αποδοχή των ανθρώπων όπως είναι. Την στιγμή που τους αποδεχτούμε όπως ακριβώς είναι, δίχως όρους, το μίσος μεταμορφώνεται σε αγάπη.
φύεται σε ημιτροπικές περιοχές και φέρει μεσαίου μεγέθους φρούτα σε σχήμα μακρύ το οποίο στενεύει στο άκρο που βρίσκεται το κοτσάνι ενώ είναι φαρδύ στο κάτω μέρος. Τα αχλάδια δεν αποτελούν μόνο μια ασφαλή επιλογή για τη δίαιτά σας καθώς πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει πως, τα οφέλη του στην υγεία είναι πολλά και σημαντικά. Είναι εξαιρετικά θρεπτικά, σημαντικής διατροφικής αξίας και αυτή την περίοδο έχουν την τιμητική τους. Υπάρχουν σε πολλές διαφορετικές ποικιλίες αφού περίπου 100 είδη καλλιεργούνται παγκοσμίως.
Ακολουθούν 7 εντυπωσιακά οφέλη από την κατανάλωση τους:
1. Παρέχουν μικρές ποσότητες φυλλικού οξέος, προβιταμίνης Α και νιασίνης.
Το φυλλικό οξύ και η νιασίνη είναι σημαντικά για την κυτταρική λειτουργία και την παραγωγή ενέργειας, ενώ η προβιταμίνη Α υποστηρίζει την υγεία του δέρματος και την επούλωση των πληγών. Τα αχλάδια είναι επίσης μια πλούσια πηγή χαλκού και το καλίου. Ο χαλκός παίζει ρόλο στην ανοσία, τον μεταβολισμό της χοληστερόλης και τη λειτουργία των νεύρων, ενώ το κάλιο βοηθά στη σύσπαση των μυών και στην καρδιακή λειτουργία. Επιπλέον, αυτοί οι καρποί είναι μια εξαιρετική πηγή αντιοξειδωτικών πολυφαινόλης, που προστατεύουν από οξειδωτικές βλάβες. Φροντίστε να τρώτε ολόκληρο το αχλάδι, καθώς η φλούδα μπορεί να έχει έως και έξι φορές περισσότερες πολυφαινόλες από τη σάρκα.
2. Προάγουν την υγεία του εντέρου
Τα αχλάδια είναι μια εξαιρετική πηγή διαλυτών και αδιάλυτων ινών, οι οποίες είναι απαραίτητες για την υγεία του πεπτικού συστήματος. Αυτές οι ίνες συμβάλλουν στη διατήρηση της κανονικότητας του εντέρου με την αποσκλήρυνση και τη συσσώρευση των κοπράνων.
3. Περιέχουν ωφέλιμες φυτικές ενώσεις
Τα αχλάδια προσφέρουν πολλές ωφέλιμες φυτικές ενώσεις που δίνουν σε αυτούς τους καρπούς τις διαφορετικές αποχρώσεις τους. Για παράδειγμα, οι ανθοκυάνες βελτιώσουν την υγεία της καρδιάς και ενισχύουν τα αιμοφόρα αγγεία. Παρόλο που απαιτείται ειδική έρευνα για τις ανθοκυανίνες αχλαδιών, πολυάριθμες μελέτες υποδεικνύουν ότι η υψηλή πρόσληψη τροφών πλούσιων σε ανθοκυανίνες, όπως τα μούρα, συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Τα αχλάδια με πράσινο δέρμα διαθέτουν λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, δύο ενώσεις απαραίτητες για να κρατήσουν την όραση ασφαλή στο πέρασμα του χρόνου.
4. Έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες
Αν και η φλεγμονή είναι μια φυσιολογική ανοσοαπόκριση, η χρόνια ή μακροχρόνια φλεγμονή μπορεί να βλάψει την υγεία σας. Τα αχλάδια είναι μια πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών φλαβονοειδών, τα οποία βοηθούν στην καταπολέμηση της φλεγμονής και μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο ασθένειας. Επιπλέον, τα αχλάδια περιέχουν πολλές βιταμίνες και μέταλλα, όπως ο χαλκός και οι βιταμίνες C και K, οι οποίες επίσης καταπολεμούν τη φλεγμονή.
5. Αντικαρκινικές επιδράσεις
Τα αχλάδια περιέχουν διάφορες ενώσεις που μπορεί να εμφανίζουν αντικαρκινικές ιδιότητες. Για παράδειγμα, η περιεκτικότητά τους σε ανθοκυανίνη και κιναμωμικό οξύ έχει αποδειχθεί ότι καταπολεμά τον καρκίνο. Εξάλλου πολυάριθμες μελέτες δείχνουν ότι οι δίαιτες πλούσιες σε φρούτα, συμπεριλαμβανομένων των αχλαδιών, μπορεί να προστατεύσουν από κάποιους καρκίνους, όπως του πνεύμονα, του στομάχου και της ουροδόχου κύστης.
6. Χαμηλότερος κίνδυνος διαβήτη
Τα αχλάδια - ιδιαίτερα οι κόκκινες ποικιλίες - μπορούν να βοηθήσουν στην μείωση του κινδύνου διαβήτη. Μια μεγάλη μελέτη σε περισσότερους από 200.000 ανθρώπους διαπίστωσε ότι η κατανάλωση 5 ή περισσότερων μερίδων φρούτων εβδομαδιαίως πλούσιων σε ανθοκυανίνες όπως τα κόκκινα αχλάδια συσχετίστηκε με 23% χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2.
7. Απώλεια βάρους
Τα αχλάδια διαθέτουν λίγες θερμίδες, νερό και ίνες. Αυτός ο συνδυασμός τα καθιστά τρόφιμα φιλικά προς την απώλεια βάρους. Σε μια μελέτη διάρκειας 12 εβδομάδων, 40 ενήλικες που έτρωγαν 2 αχλάδια καθημερινά έχασαν έως και (2,7 εκ.) από την περιφέρεια της μέσης τους. Επιπλέον, μια μελέτη 10 εβδομάδων διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που προσέθεσαν 3 αχλάδια την ημέρα στη συνήθη διατροφή τους έχασαν κατά μέσο όρο 8 κιλά.
Τι
καλύτερο από μια πεζοπορία στο βουνό, αφού αποτελεί άριστο συνδυασμό
άσκησης και ευεξίας. Αν αναρωτιέστε γιατί, μάθετε ότι η ορεινή
πεζοπορία γυμνάζει το σώμα, «καίει» θερμίδες, χαλαρώνει, μας γεμίζει
ευεξία και μας φέρνει σε άμεση επαφή με τη φύση!
