H αληθινή ιστορία της χημειοθεραπείας και το φαρμακευτικό μονοπώλιο

H αληθινή ιστορία της χημειοθεραπείας και το φαρμακευτικό μονοπώλιο 

Φίλιππος Ξαγοράρης

- Φεβρουαρίου 07, 2019

  

 Η σύγχρονη ιατρική είναι μία επιχείρηση, κι όπως κάθε επιχείρηση, στόχος είναι η ανάπτυξη και η απαλοιφή του ανταγωνισμού, ώστε να διατηρηθεί το μονοπώλιο. Ήδη από το 1930, η Αμερικανική Ιατρική Εταιρεία δημιούργησε ένα εσωτερικό τμήμα, το Τμήμα της Προπαγάνδας, με στόχο να εξαλείψει τους κομπογιαννίτες. Ποιοι είναι, όμως οι κομπογιαννίτες; Ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζορτζ Ουάσινγκτον, πέθανε από την αφαίμαξη. Αυτή ήταν μία εγκεκριμένη θεραπεία της εποχής. Ο Ignaz Semmelweisστιγματίστηκε ως κομπογιαννίτης, επειδή πρότεινε οι γιατροί να πλένουν τα χέρια τους πριν το χειρουργείο. Και οι γιατροί, οι οποίοι δε χρησιμοποιούν τις χημειοθεραπείες θεωρούνται ως κομπογιαννίτες. Ελάχιστοι γνωρίζουν την ιστορία της χημειοθεραπείας και την προέλευσή της.

     Παρακάτω θα διαβάσετε συνεντεύξεις από εξέχοντες επιστήμονες, γιατρούς, ερευνητές και ασθενείς που αναφέρονται (και) στην θεραπεία του καρκίνου.

     

Έχει υπολογιστεί, ότι ένας στους δύο άντρες και μία στις τρεις γυναίκες, της σημερινής γενιάς, θα υποφέρουν από καρκίνο. Η σύγχρονη ιατρική εξαρτάται τόσο από το φάρμακο, όχι γιατί τα πετροχημικά φάρμακα είναι ανώτερα αλλά λόγω των μονοπωλίων, τα οποία δημιουργήθηκαν πριν 100 χρόνια. Το μόνο που διδάσκονται οι φοιτητές στις ιατρικές σχολές είναι να δίνουν φάρμακα. Μαθαίνουν να χρησιμοποιούν πατενταρισμένα φάρμακα, τα οποία ακολουθούν καθορισμένα πρωτόκολλα βασισμένα σε ουσίες πατέντες, που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στη φύση, γιατί αν υπάρχουν στη φύση, δεν μπορούν να γίνουν πατέντες. Σεαυτά εκπαιδεύονται οι ιατροί. Δεν πληρώνονται για να διδάσκουν τον κόσμο αλλά για να συνταγογραφούν. Και τα φαρμακευτικά λόμπι φροντίζουν γι' αυτό. Όταν ένας γιατρός αποφοιτήσει, έχει πάθει πλύση εγκεφάλου, γιατί η ιατρική σχολή επιδοτεί τους καθηγητές, που πληρώνονται από τις φαρμακευτικές εταιρείες, ώστε να μη διδάσκουν τους φοιτητές τους. Γιατί να δίνουν βιταμίνη C, όταν υπάρχουν τα νέα φάρμακα; 

     Όλο αυτό, σχεδιάστηκε πριν από περίπου έναν αιώνα. Υπήρχαν ιδρύματα, όπως το Κάρνεγκι και το Ροκφέλερ, τα οποία καθόρισαν το πρόγραμμα σπουδών μέσω των υποτροφιών και των δωρεών τους. Όταν εισρέει το χρήμα, από μία πηγή, η οποία έχει επενδύσει στο αποτέλεσμα, τελικά το αποτέλεσμα θα συμφέρει, κατά κανόνα, τον χρηματοδότη.Αυτό είναι και το πρόβλημα. Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν, ο όμιλος Ροκφέλερ και ο όμιλος Κάρνεγκι ήρθαν σε συμφωνία και αποφάσισαν να αναμορφώσουν την ιατρική παιδεία στην Αμερική. 

     Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ουαιώνα στις ιατρικές σχολές δίδασκαν διάφορα πράγματα. Υπήρχαν σχολές Ομοιοπαθητικής, Φυσικοπαθητικής, εκλεκτικής Βοτανολογίας,υπήρχαν τα πάντα. Δεν υπήρχε μόνο ένας τρόπος. Όμως τα ιδρύματα Ροκφέλερ και Κάρνεγκι ήθελαν να καθιερώσουν έναν συγκεκριμένο τρόπο. Πώς το πετύχαιναν;Ελέγχοντας το εκπαιδευτικό σύστημα και δημιουργώντας ένα ιατρικό μονοπώλιο, εξαλείφοντας τον ανταγωνισμό υπέρ της πατενταρισμένης, πετροχημικής ιατρικής εκπαίδευσης. Τότε έγινε γνωστή η Έκθεση Φλέξνερ, το 1910. Ο Αβραάμ και ο Σάιμον Φλέξνερ προσελήφθησαν γι' αυτόν τον σκοπό. Ήταν μία έκθεση κατά παραγγελία. 

     Όπως ήταν φυσικό, η έκθεση υποστήριζε ότι ήταν πολύ ευκολότερο να ιδρύσουν μία νέα ιατρική σχολή, και ότι οι περισσότερες σχολές δε δίδασκαν τη σωστή ιατρική. Αυτό μεταφράζεται ως εξής: Αυτές οι σχολές Φυσικής Ιατρικής δεν προωθούσαν αρκετά τα χημικά φάρμακα τα οποία παρασκευάζονταν από... τους Κάρνεγκι και τους Ροκφέλερ. Η επιτροπή, η οποία αξιολογούσε τις διάφορες σχολές, ανέλαβαν την αποστολή να στοχοποιήσουν και να κλείσουν τις πιο σεβαστές σχολές Ομοιοπαθητικής. Οι Κάρνεγκι και οι Ροκφέλερ άρχισαν αμέσως να ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε όσες σχολές δίδασκαν τη φαρμακευτική ιατρική.

  

   Παρεμπιπτόντως, όταν δώριζαν τα χρήματα, οι δωρητές έλεγαν "Σας δώσαμε τόσα χρήματα, ξέρουμε ότι θα τα χρησιμοποιήσετε σωστά. Όμως θα είχατε αντίρρηση αν διορίζαμε κάποιον δικό μας άνθρωπο ως Διευθυντή; Απλώς για να είμαστε βέβαιοι πώς ξοδεύονται τα χρήματά μας." Στην ουσία, αυτός ήταν ο όρος για να δώσουν τα λεφτά και φυσικά, τα πανεπιστήμια έλεγαν "Καμία αντίρρηση. Όποιον προτείνετε, σίγουρα θα είναι κατάλληλος για τη θέση." Έτσι άρχισαν να επανδρώνουν τα Συμβούλια αυτών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με ανθρώπους που πραγματικά ήταν στη μισθοδοσία των ευεργετών. Συνεπώς, μόλις επιτεύχθηκε αυτό, το πρόγραμμα σπουδών των πανεπιστημίων και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, στράφηκε εντελώς στην κατεύθυνση των φαρμακευτικών σκευασμάτων. Κι έτσι έχει παραμείνει από τότε.

Και τέλος, για να κλείσω το πρώτο μέρος, όπως πολύ εύστοχα λέει και ο Τάι Μπόλινζερ, μεγάλο μέρος της διάδοσης της αλήθειας, είναι η ανάδειξη του ψέματος.

H αληθινή ιστορία της χημειοθεραπείας και το φαρμακευτικό μονοπώλιο (Μέρος 2)

- Φεβρουαρίου 14, 2019

     Όπως ήταν φυσικό, οι χρηματοδοτούμενες σχολές έβγαζαν καλύτερους γιατρούς ή μάλλον καλύτερα, τους πιο αναγνωρισμένους. Σε αντάλλαγμα για τη χρηματοδότηση, οι σχολές έπρεπε να συνεχίσουν να διδάσκουν θεραπευτικές μεθόδους βασισμένες στα φάρμακα. Χωρίς καμία αναφορά στη Φυσική Ιατρική. Το 1925, πάνω από 10.000 βοτανολόγοι έμειναν χωρίς δουλειά. Το 1940, πάνω από 50.000 χειροπρακτικοί δικάστηκαν ως κομπογιαννίτες. Οι 22 σχολές Ομοιοπαθητικής, οι οποίες ανθούσαν τον 19ο αιώνα, μειώθηκαν στις 2 μέχρι το 1923. Το 1950, όλες οι σχολές που δίδασκαν την ομοιοπαθητική έκλεισαν. Στο τέλος, αν ένας γιατρός δεν είχε αποφοιτήσει από μία σχολή εγκεκριμένη από τους Φλέξνερ,κι αν δεν είχε το ανάλογο πτυχίο, τότε δεν μπορούσε να βρει δουλειά, πουθενά. Γι' αυτό οι διπλωματούχοι ιατροί μεροληπτούν τόσο πολύ υπέρ των θεραπειών μέσω συνθετικών σκευασμάτων και γνωρίζουν ελάχιστα για την αξία της διατροφής. 

     Στις μέρες μας, ολόκληρο το ιατρικό πεδίο έχει στρεβλωθεί προς την κατεύθυνση των συνθετικών φαρμάκων, τα οποία αποτελούν πατέντες και φέρνουν μεγάλα κέρδη για τους παρασκευαστές. Και το επόμενο βήμα είναι να πεις ότι κάθε φυσικό σκεύασμα αποκλείεται. Αντιθέτως, κάποιοι από μας πιστεύουν ότι η ελπίδα βρίσκεται στις πολύπλοκες ουσίες των βοτάνων, των δέντρων, των σπόρων κλπ. Κάποιοι από εμάς πιστεύουν ότι έτσι έπρεπε να είναι, κι έτσι μετά από τόση ανάλυση και τόση ιστορία, συνειδητοποιείς ότι το ιατρικό επάγγελμα, είναι το σκυλάκι της φαρμακοβιομηχανίας. Και οι περισσότεροι γιατροί δεν έχουν ιδέα. Δεν κατανοούν αυτή την ιστορία.  Από την άλλη πλευρά, έχει να κάνει και με τα μονοπώλια στις θεραπείες.Μόνο η φαρμακευτική, συμβατική ιατρική είναι η επίσημη, αναγνωρισμένη και εγκεκριμένη ιατρική και οι άνθρωποι που προσπαθούν να βρουν άλλες λύσεις συναντούν δυσκολίες στην ασφαλιστική κάλυψη κλπ. Η διατήρηση του μονοπωλίου της θεραπείας είναι ένας τρόπος να προστατέψεις τα κέρδη. Έχετε προσέξει ότι όταν βγαίνει ένα νέο φάρμακο το οποίο αποκαλούν επιτυχημένο, δεν εννοούν ότι θεραπεύει το καρκίνο, ούτε ότι είναι επιτυχημένο για την υγεία. Εννοούν πόσα λεφτά μπορούν να βγάλουν. Φαίνεται ότι ο κύριος στόχος της περίθαλψης είναι το χρήμα.Κι αν κάνει και καλό, μια χαρά! Αλλά δυστυχώς, στόχος είναι το χρήμα, και όχι η υγεία.




     Η γέννηση της φαρμακευτικής βιομηχανίαςήταν μια εσκεμμένη απόφαση μιας χούφτας ανθρώπων από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ώστε η ασθένεια να γίνει μία ολόκληρη αγορά, για να χτίσουν τον μεγαλύτερο επενδυτικό τομέα πάνω σε αυτήν την απλή ιδέα. Ο καρκίνος είναι ένα μόνο στοιχείο αυτής της απεχθούς επιχείρησης, η οποία καθιστά την ασθένεια πεδίο αγοραπωλησίας. Ότι αφορά τη σύγχρονη φαρμακοβιομηχανία περιστρέφεται γύρω από τα τεράστια κέρδη. Η ανικανότητά της να καταπολεμήσει τις ασθένειες, ο πόλεμος της προπαγάνδας σχετικά με την πρόοδο σε οποιαδήποτε ασθένεια κλπ, την καθιστούν επιχειρηματικό μοντέλο στον χώρο των επενδύσεων και στην εξασφάλιση της συνέχειας των ασθενειών, καθώς και στη δημιουργία νέων ασθενειών.